Μεταφυσική ανωτερότητα:τα δίχτυα της Σκιάς

Μεταφυσική ανωτερότητα:τα δίχτυα της Σκιάς
Θα αφήσουμε λίγο το ακαδημαϊκό ύφος και τις ορολογίες και θα περιπλανηθούμε σε ένα θέμα που αγγίζει τα όρια της Σκιάς, την οποία ο Εσωτεριστής καλείται να αντιμετωπίσει με διάφορες μορφές: είτε ως τρομακτική φιγούρα του Αστρικού Πεδίου (βλέπε επαφές με το Διάβολο) είτε ως ψευδαισθήσεις του Νοητικού Πεδίου κλπ. Από τους πειρασμούς της Σκιάς δεν ξεφεύγει ούτε ο εμπειρότερος δάσκαλος, πόσο μάλλον ο ανώριμος μαθητής. Αλλά είναι με τη Σκιά που πρέπει να είναι εχθροί και όχι μεταξύ τους, διότι το Κοσμικό Έκτρωμα είναι ιδιαίτερα επινοητικό στον τρόπο που μπορεί να προκαλέσει κακό. Πολλοί μοναχοί μου έχουν διηγηθεί πως, από τις πρώτες επαφές τους με το Κακό, αναγκάζονται να πολεμήσουν τους πειρασμούς της σάρκας. Όταν τα σαρκικά πάθη κατευναστούν, είτε λόγω εξάσκησης είτε με την επίδραση της δράσης του χρόνου πάνω στις ορμόνες τους, ακολουθούν τρομακτικές θεάσεις, αστρικές εμπειρίες δηλαδή. Όλα αυτά δεν τους ανησυχούν, διότι με το σημείο του Σταυρού μπορούν, λένε, να τα αντιμετωπίσουν. Εκείνο που φοβούνται πιο πολύ είναι οι πειρασμοί των λογισμών, όπως τους αποκαλούν. Διότι είναι ύπουλοι, μεταμφιέζονται εύκολα σε οτιδήποτε ανώτερο και δεν μπορούν να διαγνωστούν έγκαιρα από το μαθητή ή το δάσκαλό του.

Πίσω από τα Σεφιρώθ, καραδοκούν τα Κλιφώθ

Αντλώ ένα παράδειγμα από την ιστορία του Αγίου Αντωνίου της χριστιανικής παράδοσης, που είναι γνωστός για τους πειρασμούς του από το Διάβολο. Ο τελευταίος, έχοντας επί σειρά ετών αποτύχει να βάλει τον Άγιο σε πειρασμό, εμφανίστηκε μπροστά του την ώρα που πλησίαζε ο θάνατος του και παραδέχτηκε ότι είχε νικηθεί, επειδή ο Αντώνιος ήταν Άγιος. Ο Αντώνιος δεν μιλούσε, μόνο όταν πέθανε και βγήκε η ψυχή του, τότε αυτή του είπε:»Τώρα σε νίκησα». Το δίδαγμα που βγαίνει είναι πως η Σκιά, ακόμη και την ύστατη στιγμή μάχεται και είναι εφευρετική στο να εμφυσήσει τον εγωισμό και την αλαζονία στον άνθρωπο, ώστε να πάει χαμένο το έργο μιας ολόκληρης ζωής. Θα την αφήσουμε;
Είπαμε και πριν ότι τόσο ο μαθητής όσο και ο δάσκαλος είναι επιρρεπείς στη Σκιά και ένας συνηθισμένος τρόπος είναι όταν σε κάποιον από τους δύο ξυπνήσουν παραληρήματα και θυμαπάτες εξουσίας και μεγαλείου. Η επιθυμία για δύναμη και κυριαρχία είναι ασυμβίβαστη με εκείνον που πορεύεται στο δρόμο της Φώτισης και εδράζεται στη βάση της σπονδυλικής στήλης, ενώ η συκοφαντία, η κακοβουλία και η μειωτική κριτική σχετίζονται με το κέντρο του ηλιακού πλέγματος. Περιττό να αναφερθεί πως, εάν θα μιλούσαμε με όρους ψυχολογίας, αυτά είναι αποτελέσματα ενός υπερτροφικού Εγώ. Αν μιλήσουμε με όρους Καμπάλλας, είναι η ανισόρροπη δύναμη, η αρνητική όψη των Σεφιρώθ, τα ίδια τα Κλιφώθ δηλαδή.
Μιας και αναφερθήκαμε στην Καμπάλλα, ένα συνηθισμένο λάθος, στο οποίο υποπίπτουν δυστυχώς και αρκετοί που λέγονται δάσκαλοι, είναι η κατανόηση της τοποθέτησης των Σεφιρώθ στο Δέντρο της Ζωής. Ας ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ότι η τοποθέτησή τους δεν είναι ιεραρχική, μιας και τα Δέκα είναι Άγια. Επομένως, το Χόχμα που βρίσκεται δεξιά στην κορυφή της στήλης του Ελέους, δεν είναι περισσότερο Άγιο από το Νετζά, που βρίσκεται στη βάση της. Ούτε το Μαλκούτ είναι λιγότερο Άγιο από το Κέτερ. Επομένως, εκείνοι που βρίσκονται στη σφαίρα ισορροπίας του Μπίνα, δεν είναι «ισχυρότεροι» ή κατ’ οποιονδήποτε τρόπο καλύτεροι ή ανώτεροι από εκείνους που ανήκουν στο Μαλκούτ. Οποιαδήποτε άλλη θεωρία είναι αντίθετη προς τη φιλοσοφία και το πνεύμα της Καμπάλλα και δείχνει άγνοια (ηθελημένη ή αθέλητη) εκ μέρους εκείνου που το ισχυρίζεται. Από την άλλη πλευρά και ο μαθητής που θα μάθει ότι ανήκει στη σφαίρα επιρροής του Γκεβούρα, δεν θα πρέπει να φαντάζεται ότι πήρε τίτλους και αξιώματα μεγαλύτερα από εκείνον που ανήκει στο Χοντ. Και αν μια τέτοια παρανόηση συγχωρείται εύκολα στον αδαή κι ανώριμο μαθητή, για το δάσκαλο οι απαιτήσεις είναι περισσότερες. Για τους ίδιους λόγους, ο Μέτατρον δεν είναι ισχυρότερος Αρχάγγελος από τον Σανταλφόν, απλά ο πρώτος είναι πιο «απομακρυσμένος» από το επίπεδο της μορφής σε αντίθεση με τον τελευταίο. Χαριτολογώντας, θα σας αναφέρω ότι κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια κάποιου ένα βιβλίο που διαπραγματευόταν τους Αγγέλους. Αυτός ο κάποιος είδε ότι, σύμφωνα με την ημερομηνία γέννησής του, βρισκόταν κάτω από την προστασία ενός Αγγέλου με όνομα άγνωστο σε εκείνον. Μου παραπονέθηκε τότε ότι ήταν δυσαρεστημένος που ο προστάτης του δεν ήταν κάποιος άλλος Άγγελος, «πιο star», όπως χαρακτηριστικά μου ανέφερε. Μη γελάσετε. Την ίδια άγνοια έχουν πολλοί μαθητές και δάσκαλοι του Εσωτερισμού.

Η ερμηνεία των αστρικών οραμάτων

Ένα άλλο λάθος που μπορεί να γίνει και από τους εμπειρότερους, είναι η ερμηνεία των αστρικών οραμάτων. Εδώ ίσως διαφωνήσουν πολλοί επαϊοντες αλλά η όποια πείρα μου μου το έχει αποδείξει πολλές φορές. Κάποτε, πριν αρκετά χρόνια, κάποια «εσωτερίστρια» που είχε προσφερθεί να με διδάξει, είχε εκδηλώσει σαφές ερωτικό ενδιαφέρον για μένα, το οποίο δεν επιθυμούσα να ανταποδώσω αλλά και δεν ήθελα να την προσβάλω. Μετά από αρκετά παράδοξα γεγονότα, που άφησαν στίγμα ανεξίτηλο πάνω μου, μου αποκάλυψε ότι θα απομακρυνόταν από εμένα επειδή σε ένα αστρικό της όραμα είχε «δει» ότι είμαι από τη φύση μου προορισμένος να κάνω «μεγάλο κακό». Μπορεί να μην ήμουν τόσο έμπειρος όσο εκείνη αλλά η διαίσθησή μου (που τώρα την ονομάζω Ανώτερο Εαυτό) ποτέ δεν ήταν ήρεμη μαζί της. Κοινώς, κάτι δεν πήγαινε καλά. Η απομάκρυνσή της με σύμφερε, διότι γλίτωνα από μπελάδες που δεν είχα προκαλέσει και όταν συντελέστηκε, αμέσως ένιωσα καλύτερα. Εκείνη έμαθα πως είχε πολλές περιπέτειες με την ψυχική και σωματική της υγεία, αποτέλεσμα του φαινομένου που ονομάζω «μπούμερανγκ»: το Κακό που εκτοξεύεις θα γυρίσει πίσω σε σένα και αν επιθυμείς τη Σκιά για τους άλλους, στη Σκιά θα περπατήσεις αναμφίβολα.
Εκτός από τις πολύ λίγες περιπτώσεις πραγματικά εκπαιδευμένων ανθρώπων, ο οποιοσδήποτε άλλος είναι δύσκολο να ερμηνεύσει ορθά τα αποτελέσματα των διαλογισμών του στο αστρικό πεδίο, διότι, εκτός των άλλων, μπλέκονται και άλλοι παράγοντες. Εάν εγώ δεν σας συμπαθώ, είναι εξαιρετικά αναμενόμενο στο αστρικό πεδίο να δω αυτήν ακριβώς την αντιπάθεια και αν μάλιστα μέσα μου υπάρχει και ο εγωισμός του ότι τα οράματα που βλέπω είναι ακριβή, τότε ζω στην πλάνη ότι την κακία του χαρακτήρα σας μου την επιβεβαιώνουν και τα Εσωτερικά Πεδία. Σε αυτή την περίπτωση, επειδή η Σκιά πέτυχε καλή ψαριά στα μαύρα δίχτυα της, χρειάζεται η συνδρομή ενός πραγματικά φωτισμένου. Γιατί σε τέτοιες στιγμές που ο ασθενής δεν καταλαβαίνει τον πόνο του αποστήματος που έχει γεννηθεί, ο φωτισμένος πρέπει αποφασιστικά να δώσει μια καλή μαχαιριά, ώστε να βγει το πύον. Δεν πολεμάμε εκείνον που πάσχει, πολεμάμε τη Σκιά.

Η πλάνη των αξιωμάτων και των τίτλων

Θα έχετε όλοι υπόψην ότι σε πολλές ομάδες δίνονται τίτλοι. Θα έχετε, ας πούμε, ακούσει για τους περίφημους 33 βαθμούς της Μασονίας και θα έπρεπε να είχατε κρατήσει μικρό καλάθι. Δεν είναι ψέμα, πάντως, ότι σε πολλές ομάδες οι τίτλοι που δίνονται είναι πομπώδεις και υπερβολικοί και συνοδεύονται από κάποιου είδους Εξουσία μεταξύ των συμμετεχόντων. Δέος προκαλεί στον ανόητο άνθρωπο η στερεότυπη φράση «Μασόνος 33ου βαθμού». Εμένα, πάλι, μου φέρνει το νου τον Ηλία του 16ου…
Πρέπει μια και καλή να γίνει κατανοητό ότι οι τίτλοι και τα αξιώματα μέσα στους κόλπους μιας ομάδας μπορεί να εξυπηρετούν έναν ή και περισσότερους από τους παρακάτω σκοπούς: ιστορικούς λόγους, θέσεις οργανωτικής ή διδασκαλικής ευθύνης και τομέα δράσης, ματαιοδοξία και ανοησία. Τις περισσότερες φορές, είναι οι τελευταίοι δύο σκοποί που εξυπηρετούνται και ας μη φανταστεί κανείς ότι ο κάτοχος ενός υψηλού βαθμού είναι και ο κάτοχος μιας δύναμης όπως την εννοούν οι αδαείς. Ο ουσιαστικά μυημένος δεν δέχεται τίτλους και αξιώματα και δεν τα βροντοφωνάζει. Δεν βγαίνει με ένα προσωνύμιο να δηλώσει σε όλο τον κόσμο ότι έλαβε τη μύηση του Τίφαρετ. Ακόμη και ο δάσκαλος, σπάνια έως ποτέ δέχεται να τον αποκαλούν έτσι.
Σε ό,τι αφορά στο πρακτικό έργο, συνηθίζεται να αναλαμβάνει τον οργανωτικό ρόλο εκείνος που είναι πιο εκπαιδευμένος. Ο ρόλος του αναμφίβολα είναι σημαντικός αλλά όχι περισσότερο από των υπολοίπων, καθώς ο καθένας έχει το δικό του πόστο, με τις αντίστοιχες ευθύνες. Όσο σημαντικός είναι ένας γιατρός στην κοινωνία άλλο τόσο είναι κι ένας σκουπιδιάρης, διότι ο ένας εξαρτάται από τον άλλο. Το Νετζά δεν μπορεί να ισορροπήσει χωρίς το Χοντ και τα δύο χρειάζονται το Γεσούντ κι εκείνο αυτά. Ο θεραπευτής πάει αγκαζέ με τον πολεμιστή.

Η Σκιά

Δεν θα μιλήσουμε για τη Σκιά και τη φύση της. Θα πούμε απλά ότι τη συναντάει κανείς συχνότερα από όσο νομίζει, είτε είναι μαθητής είτε είναι δάσκαλος. Τον καθένα τον χτυπάει εκεί που τον βρίσκει περισσότερο ευάλωτο και, δυστυχώς η ματαιοδοξία είναι πολύ συνηθισμένη στο χώρο της μεταφυσικής, όπου ο καθένας νομίζει ότι είναι ο Μάγος του Οζ και ότι οι Δυνάμεις υποκλίνονται μπροστά του ομού με εκείνους που θεωρεί κατώτερους. Ο εχθρός έχει διαπεράσει τις άμυνές τους και όλα κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα. Εκεί είναι που η αξία της ομάδας, του δασκάλου, του μαθητή θα φανεί. Κατά πόσο είναι έτοιμοι να αποκρούσουν τη επίθεση αυτή, παραδεχόμενοι ίσως τη δική τους συμμετοχή. Διότι η Σκιά πάντα βρίσκει να πιαστεί από κάπου. Αν δεν της δοθούν χειρολαβές δεν έχει καμία δύναμη επάνω μας.

6 σχόλια
Ετικέτες Καββαλιστικές σκέψεις, κοινωνικός εσωτερισμός, μεταφυσική φιλοσοφία στις 1:34 πμ
Πέμπτη, 22 Μάϊος 2008
Αύριο στις 10
Υπάρχουν επαναστάσεις που γίνονται με όπλα, με απεργίες και διαμαρτυρίες και έχουν τα δικά τους αποτελέσματα, ανοιχτά στην κριτική των ιστορικών του μέλλοντος. Υπάρχουν τρόποι αντίδρασης που απέχουν από τη συνείδηση του πολύ κόσμου αλλά είναι περισσότερο αποτελεσματικοί, γιατί λειτουργούν σε πολλά επίπεδα. Υπάρχουν κάποιες καρδιές που είναι πράσινες ή που πρέπει να γίνουν. Ένας χτύπος της δικής μας κόκκινης καρδιάς μπορεί να είναι ισοδύναμος με μια από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις που γνωρίζει ο κόσμος.
Είναι από εδώ http://isisveiled.wordpress.com/ που ξεκίνησαν όλα αλλά είναι στην πράσινη καρδιά που πρέπει να καταλήξουν, με τη βοήθεια όλων μας. Ένας χτύπος αφιερωμένος στην πράσινη καρδιά είναι μικρό αντίτιμο μπροστά στον κόσμο που προσπαθεί μόνο με υλικούς όρους να ερμηνεύσει τη δυστυχία του.
Αύριο στις δέκα το βράδυ, ένας χτύπος της καρδιάς μου θα ενωθεί με έναν χτύπο του καθενός σας που το επιθυμεί και οι χτύποι αυτοί όλοι μαζί, όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο, θα δονήσουν τα κρυφά πεδία και θα ενωθούν με τις πράσινες ακτίνες. Ακόμα και το Φως θα γίνει πράσινο αύριο…
0 σχόλια
Ετικέτες δραστηριότητες, κοινωνικός εσωτερισμός στις 6:41 μμ
Κυριακή, 11 Μάϊος 2008
Καμπάλα: Η γιόγκα της Δύσης (μέρος 6ο)
Μαζί με τη μικρή αναφορά στα Κλιφώθ, σας είπα όσα μπορούσα να σας πω για την Καμπάλα. Ελπίζω το ενδιαφέρον σας να κεντρίστηκε αρκετά και να είστε σίγουροι πως μελετώντας την θα σας απορροφήσει πολύ περισσότερο από τα 6 μικρά και ανώριμα άρθρα μου.
Ολοκληρώνοντας την παρουσίασή της, κρίνω απαραίτητο να δώσω απάντηση σε μερικές ερωτήσεις που έχουν τεθεί για αυτή, τόσο από αναγνώστες μου σε προσωπική επικοινωνία, όσο και από οικεία πρόσωπα που γνωρίζουν τη λατρεία που της τρέφω, όπως επίσης και από παρατηρήσεις και σχόλια που αλίευσα στο διαδίκτυο και την αφορούν. Επίσης, θα παρατεθεί και μια ενδεικτική βιβλιογραφία για όποιον ενδιαφέρεται, καθώς και μια τελευταία συνοπτική της παρουσίαση.

Σε τι μας βοηθάει η μελέτη της Καμπάλα;

Το ερώτημα είναι το ίδιο με το σε τι μας βοηθάει η γνώση της Θεολογίας, της Φιλοσοφίας, της Κοσμογονίας και άλλων τομέων γνώσης. Η Καμπάλα δεν είναι μια νεκρή γνώση ούτε και μια θεωρητική και μόνο διδασκαλία. Αποτελεί, όπως είπαμε, μια περιεκτική σύνοψη της Εσωτερικής Γνώσης, η οποία έχει εφαρμογή στην καθημερινή μας ζωή και όχι μόνο, αρκεί κανείς να ξέρει πως να τη χρησιμοποιήσει. Το Δέντρο της Ζωής, όμως, δεν είναι σύστημα γνώσης αλλά διαλογισμού και με το έργο επάνω σε αυτό μπορεί κανείς να κάνει αρκετά πράγματα, από το να κατανοήσει δυσνόητα σημεία των χριστιανικών Γραφών αλλά και των πολυθεϊστικών συστημάτων έως του να ενημερωθεί να την κοσμογονία από Εσωτερικής άποψης. Σε κάθε περίπτωση, είτε χρησιμοποιείται για τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η Καμπάλα μπορεί να έχει βαθιά επίδραση στη ζωή του ατόμου. Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή είναι το μοναδικό μονοπάτι προς τη Φώτιση, αλλά σαφώς και είναι ένα περιεκτικότατο από κάθε άποψη. Μια άλλη χρήση της είναι στη Μαγεία αλλά αυτή απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο και περιορισμένο ακροατήριο.

Μπορεί κάποιος που είναι χριστιανός στο θρήσκευμα να μελετάει την Καμπάλα ή κάτι τέτοιο είναι αιρετικό;

Οι Αρχές της Καμπάλα διέπουν το χριστιανισμό και είναι πασιφανείς κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη. Άλλωστε δεν είναι παρά η αρχαία ιουδαϊκή θρησκεία, από την οποία ξεπήδησε ο χριστιανισμός. Από αυτή την άποψη, κανονικά η Καμπάλα δεν θα έπρεπε να θεωρείται ως μια αιρετική, αντίθετη στο χριστιανισμό γνώση, πόσω μάλλον όταν φωτίζει πολλά δυσνόητα σημεία του. Γνωρίζετε όμως καλά πως η θέση της Εκκλησίας είναι πως μόνο μέσα από τη διδασκαλία της, όπως έχει καθιερωθεί, μπορεί να υπάρξει σωτηρία. Πολλές από τις Αρχές της Καμπάλα θεωρούνται αιρετικές και ως εκ τούτου οι Ιερείς δεν συνιστούν τη μελέτη της. Από την άλλη, εάν κάποιος ασχοληθεί με την Καμπάλα, πολύ γρήγορα απορρίπτει κάποια πράγματα που έχει διδαχθεί ή μάθει να πιστεύει, χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει πως εγκαταλείπει ο ίδιος τον χριστιανισμό. Σε κάθε περίπτωση, εάν το θρησκευτικό σας συναίσθημα όπως το έχετε διδαχθεί είναι ισχυρότερο από την Καμπάλα, εάν δηλαδή δεν μπορείτε να δεχτείτε μερικές από τις Αρχές της, τότε το σίγουρο είναι πως θα την θεωρήσετε ως μια αιρετική γνώση και θα πράξετε τα δέοντα. Εάν όμως διακατέχεστε από ανοιχτό πνεύμα, τότε η Καμπάλα θα σας βοηθήσει να καταλάβετε την ύπαρξη μιας ενοποιητικής γνώσης που βρίσκεται πίσω από κάθε θρησκεία και διδασκαλία.

Υπάρχουν βιβλία που ασχολούνται με την Καμπάλα, ώστε να ενημερωθώ λεπτομερέστερα γύρω από αυτή;

Η κεντρική πηγή πληροφοριών που χρησιμοποίησα είναι η Μυστική Καμπάλα της Dion Fortune. Πολύ σημαντικά έργα επίσης είναι το Αποκεκαλυμμένη Καμπάλα του Mc Gregor Mathers, όπως και το 777 του Aleister Crowly. Αυτά είναι κλασικά στο είδος τους και λίγο πολύ όλοι οι υπόλοιποι σε αυτά έχουν βασιστεί. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να μελετήσει και την κεντρική πηγή όλων των προαναφερθέντων, που είναι το ίδιο το Σεφέρ Γετζιρά. Υπάρχουν επίσης και διάφορες λέσχες που ασχολούνται με την Καμπάλα αλλά μη γνωρίζοντας εκ των έσω καμία από αυτές, δεν είμαι σε θέση να σας συστήσω.

Η Καμπάλα δεν είναι ένα ¨απρόσωπο¨ φιλοσοφικό σύστημα; Ο Άνθρωπος έχει ένα σχεδόν μηδαμινό ρόλο σε αυτή.

Αυτό δεν είναι ακριβές και πρόκειται για εσκεμμένη παραπληροφόρηση. Ο Άνθρωπος έχει το δικό του ρόλο μέσα στην Κοσμογονία της Καμπάλα, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι είναι η μοναδική ύπαρξη, μέσα σε ένα εκδηλωμένο Σύμπαν όπου κυριαρχεί ο Εχεγιέ, οι Αρχάγγελοι, Οι κλιφωθικοί Δαίμονες, η Δύναμη με τις πολικότητές της και τόσα άλλα που μας διδάσκει στο διάβα των αιώνων ο Εσωτερισμός. Άλλωστε, εξηγήσαμε τα του ανθρώπου στα άρθρα που προηγήθηκαν και μιλήσαμε για τις αντιστοιχίες του Δέντρου της Ζωής στο μικρόκοσμο. Σε ό,τι αφορά στον Άνθρωπο, η Καμπάλα ενισχύει την πεποίθηση ότι σκοπός της ζωής του είναι η ένωσή του με το Θεό και παρέχει ένα ακόμη ασφαλές μονοπάτι προς αυτή την κατεύθυνση.

Η κοσμογονία της Καμπάλα είναι αντίθετη από τις επιστημονικές απόψεις.

Καθόλου, αρκεί βέβαια να γίνουν σωστοί συσχετισμοί. Η Καμπάλα δεν είναι ένα επιστημονικό σύγγραμμα. Το μέρος που πραγματεύεται την Κοσμογονία είναι καθαρά από Εσωτερικής πλευράς και όχι από αυστηρά επιστημονικής, με την έννοια που της έχει δοθεί. Άλλωστε, η Καμπάλλα είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια Κοσμογονία, δεδομένου ότι δεν ασχολείται με τα φυσική, χημικά και λοιπά φαινόμενα αλλά με το πνευματικό μέρος της Δημιουργίας. Ας μην περιμένει κανείς, λοιπόν, ούτε από την Καμπάλα αλλά ούτε και από τη Γένεση να του λύσουν τα επιστημονικά αδιέξοδα, να του δώσουν την εξίσωση που λείπει από την εργασία του. Θα του δώσουν κυρίως τις πνευματικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε και στηρίζεται το οικοδόμημα του Κόσμου και είναι στο χέρι του καθενός από τους ειδικούς να συγκεκριμενοποιήσουν τις Αρχές αυτές στο υλικό επίπεδο, να ισχυριστούν δηλαδή ότι το Κέτερ, για παράδειγμα, ίσως να αντιστοιχεί στο πρωταρχικό Χάος, στην κατάσταση πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, η οποία ίσως να είναι η εκδήλωση του Χόχμα και ου το κάθε εξής.

Πως μπορεί κανείς να εργαστεί πάνω στο Δέντρο της Ζωής;

Με διαλογισμό, ξεκινώντας από μια Σεφίρα και έπειτα να ακολουθήσει την Άτραπό που τη συνδέει με κάποια άλλη. Για παράδειγμα, όταν διαλογίζεται κανείς επάνω στο Χοντ, θα διαλογιστεί στις ¨ιδιότητές¨του, στα σύμβολά του, στις αντιστοιχίες του. Αυτό θα του δαπανήσει αρκετό χρόνο και μερικούς διαλογισμούς. Στη συνέχεια θα αφήσει τη Σεφίρα να του ¨μιλήσει¨από μόνη της και να του αποκαλύψει τα όσα εκείνη θέλει. Υπόψην, πάντα στην αρχή του διαλογισμού, οφείλει να επικαλεστεί το αντίστοιχο θεϊκό όνομα πρώτα από όλα. Έπειτα, θα ζητήσει την άδεια από τον Αρχάγγελο που κυβερνά το αγγελικό τάγμα στο όνομα του Ενός Θεού, ώστε να διευκολύνουν το διαλογισμό του και να μην του φέρουν εμπόδια. Τα υπόλοιπα είναι σχετικά εύκολα, απαιτούν όμως ικανό βαθμό συγκέντρωσης. Προσωπική μου άποψη είναι να ξεκινήσει κανείς από τα χαμηλότερα Σεφιρώθ και σιγά σιγά, σε βάθος χρόνου να ανέλθει σε πιο ψηλά άρα και πιο λεπτοφυή επίπεδα, όταν πλέον θα έχει εκπαιδευτεί αρκετά. Αυτά αφορούν εκείνον που θα προσεγγίσει το Δέντρο μέσω ¨απλού¨διαλογισμού. Για το Μαγικό Έργο επάνω στο Οτζ Χιϊμ, δεν μπορώ να πω τίποτε.

Αυτές είναι οι κυριότερες ερωτήσεις που μου τέθηκαν. Ελπίζω να έδωσα ικανοποιητικές απαντήσεις και να έριξα όσο περισσότερο φως μπορούσα πάνω στο δαιδαλώδες αλλά ταυτόχρονα τόσο συνοπτικό αυτό σύστημα. Κυριολεκτικά αδυνατώ να φανταστώ κάτι που δεν θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει με το έργο πάνω στο Δέντρο της Ζωής, όσο και αν αυτό δεν αποτελεί σύστημα γνώσης αλλά διαλογισμού, όπως έχουμε τονίσει ήδη καμιά δεκαριά φορές έως τώρα.
Η Καμπάλα, ξεκινώντας από τους αρχαίους ραββίνους που τη συστηματοποίησαν, πέρασε στα χέρια των αλχημιστών και των Εσωτεριστών χάρη στην αδιάσπαστη αλυσίδα της παράδοσης που αποτελεί τη ζωτική αρτηρία του κόσμου και έφτασε στα χέρια μας ως ένα ζωντανό μνημείο που έχει άπειρες εφαρμογές τόσο στον πρακτικό αποκρυφισμό όσο και σε πιο εξειδικευμένες πλευρές του. Δοκιμάστε την, πειραματιστείτε μαζί της και θα έχετε σημαντικά αποτελέσματα.
Για οποιεσδήποτε περισσότερες πληροφορίες μπορώ να δώσω καθώς και για την επίλυση των όποιων αποριών, παραμένω στη διάθεση των αναγνωστών μου.
0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 12:44 μμ
Τετάρτη, 7 Μάϊος 2008
Καμπάλα: Η γιόγκα της Δύσης (μέρος 5ο)
Είδαμε στο προηγούμενο μέρος ότι οι εκπορεύσεις όλων των Σεφιρώθ κατέρχονται τελικά στο υλικό επίπεδο, στο Βασίλειο του Μαλκούτ, εξισορροπημένες . Αυτή είναι μια βασική αρχή του Σύμπαντος και κεντρική αρχή της Καμπάλα, η Αρχή της Ισορροπίας των Εκπορεύσεων. Τα ζεύγη των αντιθέτων, οι πολικότητες, όλα πρέπει να είναι σε ισορροπία. Η μία Σεφίρα εξισορροπεί την άλλη, το έλεος και η υπομονή του Χέσεντ ισορροπούν με τη δράση και την ενεργητικότητα του Γκεβούρα. Η τεράστια έκλυση Δύναμης από το Χόχμα, εξισορροπείται από την τροχοπέδη του Μπίνα, που είναι ο δωρητής της μορφής άρα και του θανάτου. Στη σφαίρα του Τίφαρετ, εξισορροπούν όλες οι εκπορεύσεις.
Τι συμβαίνει, όμως, εάν η ισορροπία αυτή διαταραχθεί είτε προς τη θετική είτε προς την αρνητική πλευρά; Τι θα συμβεί, για παράδειγμα, εάν η δύναμη του Χέσεντ δεν αντισταθμιστεί από το Γκεβούρα, εάν η παθητικότητα και η υπομονή υπάρχουν σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι το θάρρος και η ενεργητικότητα; Ας δούμε μερικά απλά παραδείγματα. Εάν η ακτινοβολία βρίσκεται μέσα σε ορισμένα επιτρεπτά όρια, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση ασθενειών, καθώς και για την αντιμετώπισή τους. Εάν η δόση της είναι μεγαλύτερη από το επιτρεπτό, όμως, μπορεί να προκαλέσει πολλές και σοβαρές ασθένειες και δυσλειτουργίες του οργανισμού, όπως είναι ο καρκίνος. Από την άλλη, ένας ήρεμος και υπομονετικός άνθρωπος σίγουρα μας κερδίζει με τη συμπεριφορά του και πετυχαίνει σπουδαία πράγματα στη ζωή του. Εάν αυτή του η αρετή, της υπομονής και καρτερικότητας, όμως, υπερβεί τα όρια, μπορεί να καταλήξει σε αβουλία, σε απάθεια και νωθρότητα. Από την άλλη, ένας θαραλλέος και ενεργητικός τύπος, που δεν διστάζει να συγκρουσθεί για το καλό όλων, μπορεί να καταλήξει να ζει για άσκοπους καυγάδες και συγκρούσεις. Είναι πολλά τα παραδείγματα της ιστορίας όπου λαοπρόβλητοι επαναστάτες κατέληξαν σε αιμοσταγείς τυράννους.
Η ανισόρροπη δύναμη, λοιπόν, καταλήγει σε μια ζώνη για την οποία όλοι οι Καββαλιστές μιλούν με αποτροπιασμό, θεωρώντας την επικίνδυνη ακόμα και να τη σκφτεί κανείς. Εμείς όμως, για να έχουμε μια κατά το δυνατό σφαιρική περιγραφή της Καββαλιστικής σκέψης, θα πρέπει αναγκαστικά να μιλήσουμε για αυτή. Πρόκειται για τα Κλιφώθ.

Τα Κλιφώθ

Ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε λίγο το τι ακριβώς είναι τα Κλιφώθ και πως δημιουργήθηκαν. Ο ενικός της λέξης είναι Κλίφα και μεταφράζεται ως ¨κέλυφος¨αλλά και ως ¨πόρνη¨. Αναφέρονται επίσης και ως εκπορεύσεις από το Αριστερό Χέρι του Θεού ή ως Αριστερή Ατραπός, σε αντίθεση με τα Άγια Σεφιρώθ που είναι εκπορεύσεις από το Δεξί Χέρι του Θεού ή Δεξιά Ατραπός.
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με μερικούς Καββαλιστές, τα Κλιφώθ είναι οι αρνητικές όψεις των ίδιων των Σεφιρώθ, η ανισόρροπη Δύναμη και αυτή φαίνεται να είναι η επικρατέστερη θεωρία. Προσπαθήστε να φανταστείτε τα Άγια Σεφιρώθ ως δεξαμενές που γεμίζουν διαδοχικά: το Κέτερ, η πρωταρχική δεξαμενή, αδειάζει στο Χόχμα κι εκείνο με τη σειρά του στο Μπίνα και ου το κάθε εξής. Η ιδανική κατάσταση είναι εκείνη κατά την οποία μόλις γεμίσει μια δεξαμενή αδειάζει το περιεχόμενό της στην επόμενη. Εάν αυτή η διαδικασία γίνει με ακανόνιστο ρυθμό, τότε οι δεξαμενές γεμίζουν γρήγορα τόσο που δεν προλαβαίνουν να αδειάσουν το περιεχόμενό τους στην επόμενη, έτσι που μια σημαντική ποσότητα από το περιεχόμενο, χύνεται έξω από τη δεξαμενή. Τότε, αυτό το ανισόρροπο πλεόνασμα, είναι εκείνο που αποκαλούμε Κλιφώθ.
Λέγεται ότι κατά τη Δημιουργία, τα πρώτα δέκα Κλιφώθ που σχηματίστηκαν ήταν αδύνατο να συγκρατήσουν το προελαύνον κύμα της Εξέλιξης, για αυτό τα επτά κατώτερα αποκόπηκαν από το Δέντρο και πέρασαν σε άλλη διάσταση, ενώ αντικαταστάθηκαν από επτά καινούρια. Το Δαιμονικό Δέντρο, που περιγράφει και σχηματοποιεί τα Κλιφώθ, συνήθως απεικονίζεται να αντανακλάται μέσα από έναν καθρέφτη τοποθετημένο στη βάση του Μαλκούτ, στην κατώτερη όψη του οποίου λέγεται πως ακουμπούν τα Κλιφώθ.
Σε κάθε Κλίφα αντιστοιχεί ένας Αρχιδαίμονας, επικεφαλής συγκεκριμένων δαιμονικών ταγμάτων που ανήκουν στους δαιμονικούς οίκους.
Το ζήτημα ξέρω πως δεν είναι τόσο απλό όσο ίσως να φαντάζονται μερικοί. Στην πραγματικότητα για τον Αποκρυφισμό υπάρχουν δύο είδη Κακού, το Θετικό και το Αρνητικό και από αυτά το καθένα έχει μια ¨θετική¨ και μια ¨αρνητική¨ όψη. Θα χρειαστεί να μιλήσουμε λίγο περισσότερο για τα είδη αυτά του Κακού, εάν επιθυμούμε να κατανοήσουμε κάπως περισσότερο τη φύση των Κλιφώθ.

Τα είδη του Κακού στον Αποκρυφισμό

Είπαμε ότι, κατά τον Αποκρυφισμό, υπάρχει το Θετικό και το Αρνητικό Κακό. Ας ανατρέξουμε στη Dion Fortune για να κατανοήσουμε κάπως τις έννοιες αυτές. Το Αρνητικό Κακό έχει δυο όψεις: την Αρνητική και τη Θετική. Η πρώτη είναι η αρχή της αντίστασης, το σημείο από το οποίο ξεκινά το Καλό. Η δεύτερη είναι η Αρχή της Καταστροφής και Εσωτερικά αναφέρεται ως Οδοκαθαριστής των Θεών. Για να το εξηγήσουμε λίγο περισσότερο, είναι η Δύναμη εκείνη που απομακρύνει οτιδήποτε άχρηστο και επιβλαβές αφήνει πίσω του το προελαύνον κύμα της Εξέλιξης, ώστε αυτό να μην καταστεί εμπόδιο στην ίδια την Εξέλιξη, Είναι σαν τον κηπουρό που απομακρύνει τα ζιζάνια και τα ξερά χόρτα, ώστε να μην πνίξουν τα λουλούδια του. Οι δύο όψεις του Αρνητικού Κακού, αποτελούν εκείνο που έχει επικρατήσει να ονομάζεται Διάβολος, οπότε αυτός είναι το σημείο ώθησης του Καλού και ο Οδοκαθαριστής των Θεών και έχει κάποιο ρόλο να παίξει στην Εξέλιξη, ένα ρόλο αρκετά διαφορετικό ίσως από εκείνον που συνηθίζουμε να του αποδίδουμε.
Το Θετικό Κακό, από την άλλη, έχει επίσης δύο όψεις. Η αρνητική του είναι το Χάος και η ασυντόνιστη δύναμη. Ονομάζεται Κοσμικό Έκτρωμα και είναι μια ζώνη, μια κατάσταση συνείδησης στην οποία κανείς δεν πρέπει να εισέρχεται. Η θετική όψη είναι τα Κλιφώθ, που είπαμε ότι είναι η χωρίς αντιστάθμιση δύναμη που εκπορεύεται κατά τη διάρκεια της εκπόρευσης μιας Σεφίρα από την προηγούμενη, το διάστημα δηλαδή στο οποίο το ζεύγος των Σεφιρώθ δεν είναι εξισορροπημένο. Στη σφαίρα των Δέκα Κλιφώθ πηγαίνει κάθε ΅κακή΅σκέψη και πράξη ανάλογα με το είδος της, από την μικρότερη, που επιφέρει τη λιγότερη ανισορροπία έως και τη χειρότερη, εκείνη που προκαλεί τα πλέον οδυνηρά αποτελέσματα και τη μεγαλύτερη δυνατή ανισορροπία. Εάν κανείς αναλογιστεί ολόκληρη τη γκάμα αυτών των πράξεων, κατά τα χιλιάδες χρόνια ύπαρξης του ανθρώπινου είδους, μπορεί να συλλάβει σε έναν βαθμό το τι ακριβώς ενδέχεται να έχει μαζευτεί στα Δέκα εκείνα είδη Θετικού Κακού και ίσως κατανοήσει τον τρόμο και την απέγχθεια των Ραββίνων όταν αναφέρονταν σε αυτά.
Τα Δέκα Κλιφώθ αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη ως Βασιλείς της Εδόμ, σύμφωνα με τον Μακ Γκρέγκορ Μάδερς, ενώ αν σκεφτεί κανείς και κάνει τις αναλογίες μεταξύ της άποψης που θέλει τα πρώτα Κλιφώθ να πέρασαν σε άλλη διάσταση και των εξορισμένων Μεγάλων Παλαιών του Λαβκραφτ, ίσως παρατηρήσει ενδιαφέρουσες ομοιότητες.
Υπάρχει μια άποψη την οποία οφείλω να αναφέρω προς ενημέρωσή σας αν και διατηρώ πολλές επιφυλάξεις. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η ενασχόληση με τα Κλιφώθ είναι μεν μια διαδικασία που πρέπει να γίνεται με προσοχή, ωστόσο δεν είναι παρά ένα ακόμη μονοπάτι, διαφορετικό από το δεξιό, το οποίο οδηγεί και αυτό με τη σειρά του προς το Θεό και την ένωση με αυτόν. Ποιός ξέρει πόσους δρόμους έχει ανοίξει ο Εχεγιέ ώστε να φτάσουμε σε αυτόν; Πρέπει όμως να τονιστεί ότι η Δεξιά Ατραπός είναι δρόμος δύσκολος μεν αλλά χωρίς σημαντικούς κινδύνους εάν κανείς είναι σοβαρός στο ¨περπάτημά¨του, σε αντίθεση με τον γεμάτο στροφές κι επικίνδυνα σημεία δρόμο των Κλιφώθ. Εάν υπήρξε κανείς κερδισμένος από την αριστερή ατραπό δεν το ξέρω και δεν μπορώ να σας το μεταφέρω. Χαμένους γνωρίζω.
(συνεχίζεται)

0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 7:10 μμ
Δευτέρα, 5 Μάϊος 2008
Καμπάλα: Η γιόγκα της Δύσης (μέρος 4ο)
Ένας ακόμη παράγοντας δυσκολίας στη συγγραφή αυτών των άρθρων είναι ότι δεν είναι δυνατό, στον περιορισμένο αυτό χώρο να αναλύσουμε κάθε Σεφίρα χωριστά, καθώς και το Τρίγωνο στο οποίο ανήκει, πόσο μάλλον τους συμβολισμούς και τις αντιστοιχίες τους. Αναγνωρίζοντας ότι η οποιαδήποτε αναφορά μου θα είναι κάτι περισσότερο από ελλειπής, θα προσπαθήσω να σας παραθέσω δυο λόγια για την κάθε Σεφίρα. Οποιοσδήποτε επιθυμεί βαθύτερη γνώση (και υπάρχει σε τεράστια έκταση), ας απευθυνθεί στα έργα των ειδικών που σας έχω προαναφέρει. Εδώ θα αρκεστούμε σε μια απόλυτα επιφανειακή και περιληπτική περιγραφή.

Οι θεϊκές Εκπορεύσεις

Κέτερ. Το Κέτερ ή Στέμμα αντιπροσωπεύει την Ύψιστη και πιο υπερβατική κατανόηση του Θεού που μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον άνθρωπο. Από εκεί και πίσω υπάρχουν τα τρία πέπλα της Αρνητικής Ύπαρξης, ο Θεός στην ολότητά του, δηλαδή. Το Κέτερ είναι η στατική αλλά πλήρης ύπαρξη, που μέσα της φέρει εν δυνάμει τους σπόρους για όλα τα υπόλοιπα επίπεδα, τους σπόρους ολόκληρης της Δημιουργίας. Υπό το φως των επιστημονικών θεωριών περί της Δημιουργίας, το Κέτερ είναι πιθανό να αντιστοιχούσε στην κατάσταση εκείνη πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, στο Χάος που ονομάστηκε έτσι επειδή χώρος και χρόνος δεν υφίσταντο και όλες οι δυνάμεις της φύσης και οι σπόροι της δημιουργίας ήταν σε λανθάνουσα κατάσταση. Το Κέτερ, στη γλώσσα του αποκρυφισμού, είναι η συμπύκνωση του Αϊν Σοφ Αούρ, η πρώτη εκδήλωση του Μεγάλου Ανεκδήλωτου, στην οποία το όνομα του Θεού είναι Εχεγιέ, το οποίο ερμηνεύεται ως ¨Ο Ων¨δηλαδή ¨Αυτός που είναι¨ή σε πιο Εσωτερικό επίπεδο ως ¨Αυτός που θα είναι¨. Αν θυμάστε (και αυτό έχει το ενδιαφέρον του), ο Θεός είχε συστηθεί στον Μωϋσή με αυτό το όνομα. Οτιδήποτε και αν πούμε για το Κέτερ και τα υπόλοιπα δύο Ουράνια Σεφιρώθ είναι ατελές, διότι βρίσκονται έξω από τη σφαίρα της ανθρώπινης συνειδητότητας. Από την ουσία του εκπορεύονται όλα τα υπόλοιπα Σεφιρώθ.

Χόχμα. Στα εβραϊκά σημαίνει ¨Σοφία¨και αποτελεί τον μεγάλο διεγέρτη του σύμπαντος, την εκπόρευση καθαρής δύναμης χωρίς μορφή, ο Δημιουργικός Λόγος που είπε το ¨Γεννηθήτω Φως¨της Γένεσης. Σε αυτό βρίσκονται οι ρίζες της Πολικότητας, που είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές του Εσωτερισμού και για αυτό το Χόχμα ονομάζεται ¨Ουράνιος Πατέρας¨. Αντιστοιχία του στον κόσμο του Ασσιά είναι τα σημεία του Ζωδιακού.

Μπίνα. Εάν το Χόχμα είναι η Δύναμη της Ζωής, το Μπίνα είναι η δύναμη του Θανάτου και για αυτό βρίσκεται στην κορυφή της στήλης της Αυστηρότητας. Το Μπίνα είναι η τροχοπέδη στην ακατάπαυστη ροή δύναμης του Χόχμα. Είναι η θηλυκή δύναμη που επειδή δίνει Μορφή στη Δύναμη, αναγκαστικά την εισάγει στη διαδικασία του περιορισμού και του θανάτου. Εδώ βρίσκονται οι ρίζες της κατανόησης της έννοιας του ¨Κακού¨και της πολικότητάς του, που είναι μια βασική αποκρυφιστική γνώση, αρκετά δύσκολη μεν αλλά απόλυτα διασαφηνιστική. Όποιος ωστόσο τη συλλάβει, καταλαβαίνει πολλά για την έννοια του Κακού και για τον ίδιο το Διάβολο, καθώς και γιατί τον ¨ανέχεται¨ο Θεός. Είναι η αρχέγονη ρίζα της ύλης, χωρίς όμως το Μπίνα να υπάρχει στο υλικό πεδίο.

Χέσεντ. Είναι η πρώτη Σεφίρα του εκδηλωμένου Σύμπαντος, η συγκεκριμενοποίηση των Αρχετυπικών Ιδεών που εκπορεύονται από το Θείο Νου, από τη Λογοϊκή Συνείδηση. Είναι μια καθαρά αναβολική δύναμη που εξισορροπεί την καταβολική δράση του Γκεβούρα. Αντιστοιχεί στον πλανήτη Κρόνο, εκπορεύεται από το Μπίνα και είναι το Χόχμα σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Κοσμικό του κέντρο είναι ο πλανήτης Δίας.

Γκεβούρα. Πολλοί θεώρησαν τη Σεφίρα αυτή ως τη μοναδική ¨κακή¨Σεφίρα που υπάρχει. Αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι τα Δέκα Άγια Σεφιρώθ είναι εξίσου Άγια και απαραίτητα στην Εξέλιξη. Το Γκεβούρα είναι η δύναμη της αυστηρότητας, ο καταβολισμός, όχι όμως με την καταστροφική έννοια αλλά με εκείνη της διατήρησης του Νόμου και της ισορροπίας με δραστικά μέτρα. Είναι το θάρρος, η δυναμικότητα και η ενεργητικότητα, σε αντίθεση με το έλεος, την υπομονή και την παθητικότητα του Χέσεντ, η οποία όμως είναι εξίσου απαραίτητη και όχι λιγότερο Άγια. Κοσμικό κέντρο είναι ο πλανήτης Άρης, που είναι ο Κρόνος, δηλαδή το Μπίνα, σε ένα χαμηλότερο επίπεδο.

Τίφαρετ. Σημαίνει ¨Ομορφιά¨και αποτελεί τη Σεφίρα ισορροπίας ολόκληρου του Δέντρου της Ζωής. Είναι η εκδήλωση του Θεού στη σφαίρα της μορφής, η κάθοδός του δηλαδή στην ανθρώπινη συνείδηση και αυτό είναι λογικό, μιας και στην ουσία είναι το ίδιο το Κέτερ σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Είναι ο Υιός του Θεού που θυσιάζεται για το καλό της ανθρωπότητας και μέσω εκείνου γνωρίζουμε όλοι μας τον Πατέρα, τον Εχεγιέ. Είναι ο λυτρωτής και Σωτήρας της ανθρωπότητας, μια ύπαρξη τέλεια ισορροπημένη.

Νετζά. Η σφαίρα της Αφροδίτης, τα ένστικτα. Σημαίνει ¨Νίκη¨ και ως σφαίρα της Αφροδίτης, δηλαδή του Έρωτα με την ανώτερη όψη του αλλά και με τις υπόλοιπες, έχει να κάνει με τις πολικότητες και παίζει μεγάλο ρόλο στο αποκρυφιστικό έργο. Ερμηνεύεται ως η συγκινησιακή, καλλιτεχνική αν μπορούμε να την ορίσουμε έτσι πλευρά του ψυχισμού μας.

Χοντ. Σημαίνει ¨Δόξα¨και κοσμικό του κέντρο είναι ο πλανήτης Ερμής. Είναι η μορφική όψη της αστρικής συνείδησης, δεδομένου ότι πλέον είμαστε σε επίπεδα όπου η ανθρώπινη συνείδηση είναι αναπτυγμένη. Το Χοντ είναι το Γκεβούρα και το Μπίνα σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, δηλαδή ο Κρόνος σε χαμηλότερο επίπεδο, στη βάση της στήλης της αυστηρότητας, άρα και πολύ πιο κοντά στο υλικό πεδίο. Το Χοντ είναι ο διανοητικός κόσμος και η σφαίρα της μαγείας, κάτι που γίνεται κατανοητό αν σκεφτούμε τον Ερμή. Είναι το πεδίο της οριστικής οργάνωσης των Μορφών.

Γεσούντ. Σημαίνει ¨Θεμέλιο¨και κοσμικό του κέντρο είναι η Σελήνη. Είναι ο δέκτης των εκπορεύσεων όλων των προηγούμενων Σεφιρώθ και η Σεφίρα εκείνη που τις μεταβιβάζει στο Μαλκούτ. Εντελώς απλοϊκά θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε αυτό το επίπεδο γίνονται οι επαληθεύσεις και οι πιθανές διορθώσεις πριν η Δύναμη κατέλθει στο υλικό επίπεδο. Είναι το περίφημο Αιθερικό Επίπεδο, η Άκασα της ανατολικής παράδοσης και σχετίζεται με τις λειτουργίες του Διπλού Αιθερικού.

Μαλκούτ. Σημαίνει ¨Βασίλειο¨και κοσμικό του κέντρο είναι η σφαίρα των στοιχείων, το υλικό επίπεδο. Είναι το επίπεδο όπου συναντώνται και εκφράζονται όλες οι υπόλοιπες εκπορεύσεις, είναι η σφαίρα της Μορφής όπως την κατανοούμε, η εκδήλωση του Κέτερ, μέσω της Γνώσης του Ντάατ, του θυσιασμένου Θεού του Τίφαρετ και της τελικής μορφοποίησης των ιδεών στο Γεσούντ, στο υλικό επίπεδο. Όπως πάνω, έτσι και κάτω, σύμφωνα με το Ερμητικό Δόγμα.

Ας μη φανταστεί κανείς πως οι παραπάνω αναφορές εξάντλησαν τις λειτουργίες και τους συσχετισμούς των Δέκα Σεφιρώθ. Κάτι τέτοιο απαιτεί ογκώδη συγγράμματα και άφθονο πρακτικό έργο. Οι συνοπτικότατες και άρα αναγκαστικά ελλειπείς αυτές αναφορές, σκοπό έχουν απλά να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ώστε να αφεθεί από μόνος του στη μελέτη του Δέντρου της Ζωής και της Καββαλιστικής φιλολογίας.
(συνεχίζεται)

0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 9:42 πμ
Πέμπτη, 1 Μάϊος 2008
Καμπάλα: Η γιόγκα της Δύσης (μέρος 3ο)
Δείξαμε δυο παραδείγματα του τι μπορεί να κάνει κάποιος με το Δέντρο, εάν κατανοήσει σωστά τους συμβολισμούς και τις αντιστοιχίες και ιδιαίτερα εκείνος που ασχολείται με τη μελέτη της χριστιανικής φιλολογίας. Θα καταφέρει να κατανοήσει τα δυσνόητα σημεία στα βιβλία των Προφητών, στη Γένεση και αλλού και θα αποφύγει τις ανοησίες, από όπου και αν προέρχονται. Θυμάμαι ένας αρχαιόπληκτος συγγραφέας, από εκείνους τους ημιμαθείς που περιμένουν την κάθοδο των Θεών από το Σείριο, οι οποίοι Θεοί θα σώσουν μόνο την Ελλάδα, ειρωνευόταν κάποτε το χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης όπου ο Θεός συστηνόταν στον Μωϋσή ως ¨Ο Ων¨. Δεν το κατανοούσε κι επειδή δεν το κατανοούσε, πάει να πει ότι ήταν και ανοησία. Ο μοναδικός ανόητος, φυσικά, ήταν ο ίδιος, διότι ¨Ο Ων¨είναι ένα από τα προσωνύμια του Κέτερ και αυτό εξηγείται ικανοποιητικά στην Καμπάλα. Είτε αρέσει στους αρχαιόπληκτους είτε όχι, υπάρχει ένα ρεύμα γνώσης, που διατρέχει όλους τους πολιτισμούς και όλους τους λαούς. Ο Μωϋσής δεν ήταν περισσότερο ανόητος από τον Πυθαγόρα. Ούτε και λιγότερο μυημένος.

Θεϊκά ονόματα, Αρχάγγελοι και Αγγελικά Τάγματα

Σε κάθε Σεφίρα, ο Θεός γίνεται αντιληπτός με διαφορετικό όνομα, σαν Ένας Βασιλιάς με πολλά προσωνύμια. Επίσης υπάρχει μια Αρχαγγελική συνείδηση και αγγελικά τάγματα που εκτελούν το Θείο θέλημα. Στο Ατζιλούθ ο Θεός λειτουργεί με το Θεϊκό του όνομα, στο Μπριά ενεργεί μέσω του διαλογισμού των Αρχαγγέλων, στο Γετζιρά μέσω των αγγελικών ταγμάτων και στο Ασσιά μέσα από τα κοσμικά κέντρα, τους πλανήτες, τα στοιχεία και τα σημεία του Ζωδιακού. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό και με αυτό τον τρόπο ότι στο υλικό επίπεδο ο Θεός δεν καταλύει τους νόμους Του αλλά τους χρησιμοποιεί, αντίθετα με την άποψη που έχουν πολλοί για το τι είναι θαύμα. Ας δούμε τώρα τα ονόματα του Θεού, των Αρχαγγέλων και των αγγελικών ταγμάτων αντίστοιχα κατά Σεφίρα.
Κέτερ. Εχεγιέ. Μέτατρον. Χαϊόθ Χα Καντές (Άγια Ζώντα Δημιουργήματα)
Χόχμα. Γεχόβα. Ρατζιήλ. Οφανίμ (Τροχοί)
Μπίνα. Γεχόβα Ελοϊμ. Τζαφκιήλ. Αραλίμ (Θρόνοι)
Χέσεντ. Ελ. Τζαντκιήλ. Χασμαλίμ (Λαμπροί)
Γκεβούρα. Ελοϊμ Γκιμπόρ. Καμαήλ. Σεραφείμ (Πύρινα Ερπετά)
Τίφαρετ. Γεχόβα Αλοάχ βα Ντάατ. Ραφαήλ. Μαλαχίμ (Αγγελιοφόροι)
Νετζά. Γεχόβα Τζαμπαόθ. Χανιήλ. Ελοϊμ (Θεοί)
Χοντ. Ελοϊμ Τζαμπαόθ. Μιχαήλ. Μπένε Ελοϊμ (Υιοί του Θεού)
Γεσούντ. Σαντάι ελ Χάι. Γαβριήλ. Χερουβείμ (Ισχυροί)
Μαλκούτ. Αντονάι Μελέκ. Σανταλφόν. Ασίμ (Πύρινες Ψυχές)

Έτσι λοιπόν ξεδιαλύνεται και το ερώτημα γιατί στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός αποκαλείται με διαφορετικά ονόματα. Τα ονόματα του Θεού και των Αγγέλων, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη Μαγεία, μαζί με αρκετές άλλες προϋποθέσεις που δεν είναι σκόπιμο να αποκαλυφθούν σε αυτό το σημείο.

Ο Διαλογισμός επάνω στο Δέντρο

Το Δέντρο της Ζωής είναι εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο διαλογισμού, καθώς κανείς μπορεί να ακολουθήσει τις ατραπούς και να διαλογιστεί επάνω στα Σεφιρώθ. Η Dion Fortune λέει ότι κανείς οφείλει πρώτα να επικαλεστεί το όνομα του Θεού, όπως εκδηλώνεται στην κάθε Σεφίρα, αναγνωρίζοντάς τον ως τη Μοναδική Αληθινή Ύπαρξη και ως τον Ένα και Αληθινό Θεό. Έπειτα, τιμά τον Αρχάγγελο, ζητώντας τη συνδρομή του, μαζί με το αγγελικό τάγμα που ορίζει στο όνομα του Ενός Θεού. Στη συνέχεια μπορεί να διαλογιστεί στη συγκεκριμένη Σεφίρα μέσα από τα σύμβολα που της έχουν αποδοθεί, ενώ σε δεύτερη φάση οφείλει να αφήνεται να του δείξει αυτή όσα έχει να του δείξει. Επίσης, πρέπει να λάβει υπόψη αυτό που έχουμε αναφέρει συχνά, ότι η κάθε Σεφίρα δεν είναι ανεξάρτητη αλλά πηγάζει από την προηγούμενη μέσω του σχήματος της Αστραπής που έχουμε αναφέρει πιο πάνω. Επομένως, σε ότι αφορά στο ζεύγος Χέσεντ και Γκεβούρα, η καταστροφική και ορμητική φύση του τελευταίου συγκρατείται και ισορροπεί χάρη στην επίδραση του πρώτου, διότι η ανισόρροπη δύναμη του καθενός μπορεί να επιφέρει δυσάρεστα αποτελέσματα και να περάσουμε στη ζώνη των Κλιφώθ που με τόσο μελανά χρώματα περιγράφονται στην Καμπάλα. Αυτό είναι παρατηρημένο και στον κόσμο μας, καθώς η ανισορροπία ενός πλεονεκτήματος μπορεί να οδηγήσει σε μειονέκτημα. Για παράδειγμα, η αρετή που αφορά το Τίφαρετ είναι η αφοσίωση στο Μεγάλο Έργο που για αυτό μίλησαν οι αλχημιστές. Η υπερβολική και ανισόρροπη αφοσίωση, όμως, μπορεί να οδηγήσει στην υπερηφάνεια. Η αρετή του Γκεβούρα είναι το θάρρος και η ενεργητικότητα. Η υπερβολική δόση από τις δυο αυτές αρετές, όμως, μπορεί να οδηγήσει στην σκληρότητα και την καταστροφή.

Τα σύμβολα των Δέκα Άγιων Σεφιρώθ

Η Κμαπάλα είναι ένα δυναμικό και όχι ένα στατικό σύστημα διαλογισμού. Από τα χρόνια του Σεφέρ Γετζιρά, ολόκληρες γενιές μυημένων εργάστηκαν πάνω σε αυτό και ¨αποτύπωσαν¨τις αντιστοιχίες του με τα σύμβολα του διαλογισμού, καθώς και τις αντιστοιχίες του με τον μικρόκοσμο. Για αυτό το λόγο το Οτζ Χιίμ είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαλογισμού. Στα άρθρα αυτά δεν θα αναφερθούμε στις αντιστοιχίες της κάθε Σεφίρα με τα χρώματα και τις κάρτες των ταρώ, θα περιοριστούμε μόνο στις αντιστοιχίες με το μικρόκοσμο, καθώς και στα σύμβολα του καθενός από τα Δέκα Σεφιρώθ.

Κέτερ. Το κρανίο. Το σημείο, το Στέμμα, η Σβάστικα.
Χόχμα. Η αριστερή πλευρά του προσώπου. Ο φαλλός, το γιόντ, ο οβελίσκος, η ανυψωμένη ράβδος της δύναμης, η ευθεία γραμμή.
Μπίνα. Η δεξιά πλευρά του προσώπου. Το εφηβαίο, το Δισκοπότηρο.

Χέσεντ. Ο αριστερός βραχίονας. Στερεό, τετράεδρο, πυραμίδα, σφαίρα, ράβδος, ισοσκελής σταυρός, ποιμαντορική ράβδος, σκήπτρο.
Γκεβούρα. Ο δεξιός βραχίονας. Πεντάγωνο, ξίφος, λόγχη, μαστίγιο, αλυσίδα.
Τίφαρετ. Το στήθος. Ο σταυρός του Γολγοθά, η κόλουρος Πυραμίδα, ο κύβος.

Νετζά. Λαγόνες, γοφοί και πόδια. Λυχνία, ζώνη, ρόδο.
Χοντ. Γοφοί και πόδια. Ονόματα, κάλυμμα.
Γεσούντ. Τα γεννητικά όργανα. Αρώματα, σανδάλια.

Μαλκούτ. Τα πόδια και ο πρωκτός. Ισοσκελής σταυρός, μαγικός κύκλος.

(συνεχίζεται)

0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 3:00 μμ
Καμπάλα: Η γιόγκα της Δύσης (μέρος 2ο)
Τα Δέκα Άγια Σεφιρώθ, οι Θεϊκές εκπορεύσεις, αποτελούν εξελικτικές φάσεις της Δημιουργίας. Συνυπάρχουν, παρά το γεγονός ότι υπάρχει χρονική σταδιοποίησή τους, με την έννοια ότι το Αϊν Σοφ Αούρ συμπυκνώθηκε στο Κέτερ κι εκείνο στο Χόχμα κι εκείνο στο Μπίνα και ου το κάθε εξής και αυτή η διαδικασία συνεχίζεται διαρκώς στους διάφορους κόσμους. Τα Σεφιρώθ είναι τοποθετημένα με συγκεκριμένο και μη τυχαίο τρόπο επάνω στο Οτζ Χιίμ, το Δέντρο της Ζωής, το οποίο μας παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη εικόνα τόσο του μικρόκοσμου, όσο και του μακρόκοσμου. Ας προσπαθήσουμε να περιγράψουμε μερικές από τις βασικές αρχές του Δέντρου.
Τα Σεφιρώθ είναι οι σφαίρες που βλέπετε στο διπλανό σχήμα. Θα έχετε ήδη παρατηρήσει ότι είναι τοποθετημένα σε τρεις στήλες, σχηματίζουν τρίγωνα και ενώνονται μεταξύ τους με γραμμές. Κοιτάζοντας το Δέντρο, η δεξιά στήλη είναι η στήλη του Ελέους, η αριστερή είναι η στήλη της Αυστηρότητας και η μεσαία είναι η στήλη της Πραότητας ή της ισορροπίας.
Τα τρία πρώτα Σεφιρώθ, εκείνα που είναι ψηλότερα, σχηματίζουν το Ουράνιο τρίγωνο, τα τρία μεσαία σχηματίζουν το Αστρικό Τρίγωνο και τα τρία επόμενα (πλην εκείνου με τη βασίλισσα) σχηματίζουν το Ηθικό τρίγωνο. Όταν κοιτάζουμε το Δέντρο όπως στη φωτογραφία, τότε αντιπροσωπεύει το μακρόκοσμο. Για να αντιπροσωπεύσει τον άνθρωπο, πρέπει να φανταστούμε πως στεκόμαστε με την πλάτη γυρισμένη σε αυτό, ώστε η μεσαία στήλη να εφάπτεται με τη σπονδυλική μας στήλη.
Από τις δύο στήλες που προαναφέραμε, η δεξιά, η στήλη του Ελέους είναι η Αρσενική και η αριστερή, η στήλη της Αυστηρότητας, είναι η Θηλυκή. Η μεσαία στήλη είναι τα επίπεδα στα οποία λειτουργούν οι όψεις της συνείδησης, για την οποία θα έχουμε αρκετά να πούμε παρακάτω.
Τα Δέκα Σεφιρώθ, ξεκινώντας από επάνω προς τα κάτω, είναι τα εξής ονομαστικά:
1. Κέτερ, στην κορυφή του Δέντρου, κάτω από τα Τρία πέπλα της Αρνητικής Ύπαρξης.
2. Χόχμα, στην κορυφή της στήλης του Ελέους
3. Μπίνα, στην κορυφή της στήλης της Αυστηρότητας
4. Χέσεντ, μεσαίο στη δεξιά στήλη
5. Γκεβούρα, μεσαίο στην αριστερή
6. Τίφαρετ, στη στήλη ισορροπίας, σημείο ισορροπίας ολόκληρου του Δέντρου
7. Νετζά, τελευταίο στη δεξιά στήλη
8. Χοντ, τελευταίο στην αριστερή στήλη
9. Γεσούντ, προτελευταίο στη μεσαία στήλη
10. Μαλκούτ, η κατώτερη Σεφίρα, το γήινο επίπεδο.

Η κάθε Σεφίρα έχει μια συγκεκριμένη ονομασία, την οποία και θα δούμε παρακάτω. Ωστόσο, υπάρχει και μια ακόμη Σεφίρα που είναι αόρατη. Πρόκειται για τη Σεφίρα Ντάατ, που σημαίνει Γνώση και, σύμφωνα με τους Ραββίνους, αιωρείται στο Κενό, στο Χάος, ανάμεσα στο Χόχμα και στο Μπίνα. Σύμφωνα με τον Άλιστερ Κρόουλι, αποτελεί την βάση μιας νοητής πυραμίδας που σχηματίζεται από τα τρία ουράνια Σεφιρώθ, ενώ η Dion Fortune υποστηρίζει πως το Ντάατ εκφράζει την έννοια της συνείδησης και συνειδητοποίησης. Όπως και να έχει το πράγμα, είναι πολύ ενδιαφέρον ότι η Ντάατ είναι τοποθετημένη επάνω στη μεσαία στήλη. Άλλωστε, όπως είπαμε, η τοποθέτηση στο Δέντρο δεν είναι καθόλου τυχαία.
Η κάθε Σεφίρα, για να λειτουργήσει ολοκληρωμένα, πρέπει να εξισορροπηθεί. Η κάθε μια προέρχεται από τα βάθη της προηγούμενης, μέσα από ένα σχήμα που ακολουθεί μια γραμμή σαν αστραπή, ξεκινώντας από το Κέτερ και συνεχίζοντας διαδοχικά στο Χόχμα, Μπίνα, Χέσεντ, Γκεβούρα, Τίφαρετ, Νετζά, Χοντ, Γεσούντ και καταλήγοντας στο Μαλκούτ, του οποίου η κατώτερη όψη ακουμπά επάνω στα Κλιφώθ, για τα οποία θα μιλήσουμε σε άλλο σημείο. Έτσι, η κάθε προηγούμενη Σεφίρα έχει μέσα της σε λανθάνουσα κατάσταση τις ιδιότητες των επομένων. Το Κέτερ έχει μέσα του τις δυνατότητες όλων των Σεφιρώθ, το Χόχμα όλων των επομένων και ου το κάθε εξής.
Στην κάθε στήλη η κάθε Σεφίρα αποτελεί την προηγούμενή της στην κάθετη διάταξη, σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Έτσι το Γκεβούρα είναι το Μπίνα σε χαμηλότερο επίπεδο, όπως και το Χοντ είναι το Μπίνα και το Γκεβούρα σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Ισχύει και το αντίστροφο. Επάνω σε αυτό το σημείο, στηριγμένοι στις αναλογίες του Δέντρου, μπορούμε να καταλήξουμε σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα, δεδομένου ότι, εκτός των άλλων, στο Δέντρο μπορούμε να εντάξουμε προσεκτικά όλα τα πάνθεα όλων των θρησκειών, ενώ πολύ εύκολα μπορούμε να κατανοήσουμε και δυσνόητα σημεία των χριστιανικών γραφών.

Μερικές αντιστοιχίες

Αυτό είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο σημείο για όποιον δεν κατέχει τη γνώση του Δέντρου της Ζωής. Εγώ δεν την κατέχω, για αυτό και χρησιμοποιώ τις αντιστοιχίες που οι αυθεντίες έχουν δώσει, ώστε να παρουσιάσω μερικά παραδείγματα στους αναγνώστες μου. Παρακαλείται ο οποιοσδήποτε να με διορθώσει ή να παρουσιάσει δικά του παραδείγματα, εάν έχει πληρέστερη γνώση.
Το Μπίνα είναι η σφαίρα του Κρόνου. Το Γκεβούρα είναι η σφαίρα του Άρη και το Χοντ του Ερμή. Επομένως, τόσο ο Άρης όσο και ο Ερμής είναι ουσιαστικά ο Κρόνος σε ένα χαμηλότερο επίπεδο. Και οι τρεις είναι τοποθετημένοι στη θηλυκή στήλη, στη στήλη της καταστροφής. Επειδή όμως η κάθε Σεφίρα δεν γίνεται κατανοητή από μόνη της αλλά πάντοτε σε ταυτόχρονη μελέτη με την εξισορροπιστική της, καθώς και με το τρίγωνο στο οποίο ανήκει, μπορούμε να πούμε τα εξής. Το Γκεβούρα, ο Άρης δηλαδή, εκπορεύεται από το Χέσεντ, το οποίο είναι ο Δίας. Με λίγα λόγια, ο νομοθέτης βασιλιάς (Δίας), εξισορροπείται από τον πολεμιστή βασιλιά (Άρη).
Ας δείξουμε ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα τώρα, επάνω στο οποίο μπορεί να διαλογιστεί κανείς με σημαντικά συμπεράσματα. Το Κέτερ είναι η ρίζα κάθε ύπαρξης και αντιστοιχεί στην ύψιστη, την υπερβατική μορφή του Θείου, την ακατανόητη από την ανθρώπινη φύση. Ας δεχτούμε εντελώς απλά κι αυθαίρετα ότι είναι ¨Ο Θεός¨. Αν κοιτάξουμε στη μεσαία στήλη του Δέντρου της Ζωής, παρατηρούμε ότι η Συνείδηση κατέρχεται από την ουσία του Κέτερ, διέρχεται από την αόρατη Σεφίρα Ντάατ, τη συνειδητοποίηση, διασχίζοντας την Άβυσσο και κατέρχεται στο Τίφαρετ. Έπειτα, διέρχεται το Παροκέτ, την άβυσσο που λέγεται και παραπέτασμα του Ναού, κατέρχεται στην ψυχική συνείδηση του Γεσούντ και από εκεί στην εγκεφαλική συνείδηση του Μαλκούτ. Γιατί είναι ενδιαφέροντα όλα αυτά; Για να δούμε…
Στη σφαίρα του Τίφαρετ ανήκει ο Ιησούς και όλοι οι θυσιασμένοι Θεοί. Ο Ιησούς είχε πει πως ¨όποιος βλέπει εμένα, βλέπει και τον πατέρα΅. Η χριστιανική θεολογία θεωρεί τον Ιησού ως τον ίδιο το Θεό ενσαρκωμένο, τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο. Το Τίφαρετ είναι η υπέρτατη συνειδητοποίηση στην οποία μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη συνειδητότητα. Η άβυσσος, που υπάρχει πίσω από το Τίφαρετ, λέγεται και παραπέτασμα του Ναού, το οποίο σκίστηκε στα δύο με το θάνατο του Ιησού. Επομένως, διαμέσου του θυσιασμένου Θεού, η ανθρώπινη συνείδηση μπορεί να εκτοξευτεί μέχρι του σημείου να αγγίξει το σημείο της υπέρτατης κατανόησης του Θείου, με λίγα λόγια μπορεί να τελειοποιηθεί στα διάφορα επίπεδα, να ¨δει και τον Πατέρα¨. Η τελειότητα των Θεών του Τίφαρετ περνάει μέσα από την ισορροπία ολόκληρου του Δέντρου σε αυτούς, όπου η φράση ¨Ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος¨αρχίζει να αποσαφηνίζεται σε βαθύτερο επίπεδο κατανόησης και όχι σε αυτό που διδάσκεται στον πολύ κόσμο. Για αυτό το Τίφαρετ είναι η κατάσταση εκείνη στην οποία η υψηλότερη όψη της προσωπικότητας ενώνεται με την ατομικότητα. Είναι πραγματικά η φωτισμένη συνείδηση, η κατάσταση του πραγματικά μυημένου, του πραγματικά Αγίου της χριστιανικής παράδοσης, του Μύστη της αρχαίας σοφίας, του Βοδισάτβα της ανατολικής παράδοσης.
Τέτοια παραδείγματα και ακόμη συνθετότερα, μπορεί να παρατηρήσει και να κατανοήσει κανείς στο Δέντρο της Ζωής. Η κατανόηση των συμβολισμών και των αντιστοιχιών δεν είναι απλή υπόθεση, χρειάζεται σημαντική και υπομονετική εκπαίδευση. Αλλά μόλις οι πρώτοι ύφαλοι περάσουν, όλα γίνονται ευκολότερα. Με τα άρθρα αυτά είμαι βέβαιος ότι οι ύφαλοι θα μοιάζουν απροσπέλαστοι, εξαιτίας του ότι μέσα σε μερικές σελίδες πρέπει να συμπυκνωθεί μια ογκώδης και σύνθετη γνώση. Εάν τα άρθρα μου όμως γίνουν η αιτία για να μελετήσει κανείς την Καμπάλα περισσότερο, τότε θεωρώ ότι ο σκοπός μου θα έχει επιτευχθεί.
(συνεχίζεται)

0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 9:53 πμ
Τρίτη, 29 Απρίλιος 2008
Καμπάλα: Η γιόγκα της Δύσης
Είναι κάποια θέματα εύκολα στην ανάπτυξη, που δεν σου παίρνουν πολύ χρόνο για να τα επεξεργαστείς και να τα εξηγήσεις στους αναγνώστες. Μερικά άλλα είναι δύσκολα και δαιδαλώδη τόσο που χρειάζεται να καταφύγεις στη χρήση μεταφορών και παρομοιώσεων, χωρίς και πάλι να είσαι σίγουρος ότι έχεις προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην κατανόησή τους. Η μελέτη της Καμπάλα ανήκει στη δεύτερη κατηγορία θεμάτων τόσο που αναρωτιέται κανείς κατά πόσο μπορεί να γράψει έστω και μια μικρή περιγραφή της, προκειμένου να κινήσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών ώστε μόνοι τους να μελετήσουν περισσότερο.
Το πράγμα γίνεται δυσκολότερο ακόμη για τον συγγραφέα, όταν ο ίδιος παραδέχεται ότι οι γνώσεις του γύρω από το ζήτημα είναι ακόμη νηπιακές και επίσης όταν ξέρει καλά ότι με αυτό έχουν ασχοληθεί μεγάλες αυθεντίες του Εσωτερισμού, όπως ο Μακ Γκρέγκορ Μάθερς, ο Άλιστερ Κρόουλι, Η Ντάιον Φόρτσιουν και άλλοι. Ωστόσο, θα είμαι κάτι περισσότερο από ικανοποιημένος εάν τα άρθα μου για την Καμπάλλα αποτελέσουν το έναυσμα για τον αναγνώστη ώστε να ασχοληθεί μαζί της και να την κατανοήσει ίσως περισσότερο από εμένα αν και κάτι τέτοιο απαιτεί σοβαρές προσπάθειες ετών.
Εξαιτίας του ότι το Καβαλιστικό Δέντρο της Ζωής έχει πολλές αντιστοιχίες και συμβολισμούς, είναι δύσκολο να χωρέσουν τα πάντα μέσα στον πεπερασμένο χώρο ενός άρθρου. Για αυτό το λόγο, θα πρέπει κανείς να δει τα άρθρα που θα ακολουθήσουν περισσότερο ως έναν πολύ γενικό οδηγό για αρχάριους, παρά ως μια ολοκληρωμένη παρουσίαση και ως εκ τούτου, ελπίζω να συγχωρεθούν παραλείψεις που για μερικούς γνώστες είναι βασικές. Θα μιλήσουμε περισσότερο γενικά παρά ειδικά και δεν θα κάνουμε εμπεριστατωμένη ανάλυση των Σεφιρώθ και των Κλιφώθ. Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται παραπάνω, τον προτρέπω να μελετήσει τα σχετικά έργα των συγγραφέων που προανέφερα και κυρίως της Dion Fortune το αριστουργηματικό ΅ Μυστική Καββάλα΅.

Η Καμπάλα

Από που να ξεκινήσει κανείς…ας ξεκινήσουμε από εκείνο που θα ξενίσει ίσως κάποιους. Το γεγονός δηλαδή ότι η Καμπάλα είναι εβραϊκής προελεύσεως. Η καταγωγή της όμως δεν θα πρέπει να θεωρείται μειονέκτημα από κανέναν, γιατί η Γνώση έχει κοινή καταγωγή και όλα προέρχονται από κάπου. Στο διάβα των αιώνων η Καμπάλλα μετέφερε μέσα της τη σοφία των αρχαίων ραββίνων, των μυστών πριν από εκείνους, των αλχημιστών του Μεσαίωνα και των σύγχρονων εσωτεριστών, που την προσάρμοσαν στα σύγχρονα δεδομένα χωρίς να αλλοιώσουν το ΅γράμμα του νόμου΅. Ήταν εκείνοι που τοποθέτησαν τις αντιστοιχίες επάνω στο Δέντρο της Ζωής, με αποτέλεσμα αυτό να γίνει το πληρέστερο και περιεκτικότερο σύμβολο διαλογισμού που έχουμε στη διάθεσή μας.
Πεποίθηση των Καμπαλιστών είναι ότι αυτή δόθηκε στους ανθρώπους από τον Αρχάγγελο Μέτατρον, ο οποίος συχνά συγχέεται επίσης με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Σύμφωνα με μια άλλη μαγική άποψη, η Καμπάλλα βρισκόταν μέσα στη διδασκαλία που δόθηκε από τον Αρχάγγελο Ρατζιήλ στο ομώνυμο βιβλίο αλλά το κλειδί για την ερμηνεία της δόθηκε στους ανθρώπους από τον Μέτατρον. Αυτός ο τελευταίος, όπως θα δούμε, είναι ο Αρχάγγελος του Κέτερ, της πρώτης Σεφίρα και για τους αρχαίους ραββίνους δεν ήταν παρά ο προφήτης Ενώχ που ανελήφθη στους ουρανούς χωρίς να πεθάνει. Να τονίσουμε ότι το Δέντρο της Ζωής δεν είναι σύστημα γνώσης αλλά σύμβολο διαλογισμού και αυτό θα το επισημάνουμε αρκετές φορές ακόμη.

Ο ¨κόσμος¨της Καμπάλα

Ας περάσουμε να δούμε μερικές βασικές αρχές που ισχύουν στην Καββαλιστική θεώρηση των πραγμάτων. Ο τρόπος σκέψης των αρχαίων ραββίνων αλλά και όλων των εσωτεριστών, είναι ότι υπάρχει ένας και μοναδικός Θεός, ο οποίος βρίσκεται πέρα από την ανθρώπινη σύλληψη και διανόηση. Για αυτόν θα μιλήσουμε παρακάτω εκτενέστερα. Υπάρχουν Δέκα Ισχυροί Άγγελοι, οι οποίοι ορίζουν δέκα αντίστοιχα αγγελικά τάγματα, στο όνομα του Ενός Θεού, ο οποίος φέρνει τον κόσμο σε πέρας μέσω δέκα θεϊκών εκπορεύσεων που ονομάζονται Δέκα Άγια Σεφιρώθ. Υπάρχουν επίσης τέσσερις κόσμοι, ο Ατζιλούθ, που είναι ο κόσμος των θεϊκών εκπορεύσεων, ο Μπριά που είναι ο κόσμος της Δημιουργίας, ο Γετζιρά που είναι ο κόσμος των Αγγέλων και της μορφής και ο Ασσιά που είναι ο κόσμος της ύλης, ο κόσμος που ξέρουμε. Κάθε Σεφίρα, λοιπόν, έχει μια τετραπλή φύση.
Το σύστημα αυτό, λοιπόν, που τόσο έχει επηρεάσει το δυτικό εσωτερισμό και τον χριστιανισμό στη μυστικιστική του μορφή, δέχεται ότι ο Θεός φέρνει τον κόσμο σε πέρας μέσω των Δέκα Ιερών Εκπορεύσεών του, των Σεφιρώθ δηλαδή. Αυτό θα χρειαστεί να το εξηγήσουμε περισσότερο, γιατί είναι ένα από τα πολλά δυσνόητα σημεία της Καμπάλλα. Για να γίνει αυτό, θα χρειαστεί να μιλήσουμε για το Θεό, όπως αυτός περιγράφεται στη ραββινική παράδοση.

Ο Θεός της Καμπάλα

Οι Καμπαλιστές δέχονται ότι ο Θεός βρίσκεται πέρα από την ανθρώπινη κατανόηση. Είναι ακατάλυπτος από τον περιορισμένο ανθρώπινο νου, ο οποίος μπορεί να τον συλλάβει τελείως αποσπασματικά και αόριστα, κυρίως μέσω των εκπορεύσεών του αλλά και αυτό μέχρις ενός ορισμένου σημείου. Από το ανώτερο εκείνο σημείο και πίσω, οι Καμπαλιστές μιλούν για την Αρνητική Ύπαρξη και τα τρία της πέπλα, το Αϊν, το Αϊν Σοφ και το Αϊν Σοφ Αούρ. Το πρώτο ερμηνεύεται ως ¨αρνητικότητα¨, το δεύτερο ως ¨απεριόριστο¨ και το τρίτο ως ¨απεριόριστο φως¨. Το ανώτατο σημείο κατανόησης του Θείου που μπορούμε να πετύχουμε, η πιο υπερβατική μορφή του, είναι το Κέτερ, η πρώτη Σεφίρα. Από εκεί και πίσω, ο Θεός στην ολότητά του δηλαδή, μας είναι απολύτως ακατανόητος. Είναι Αρνητική Ύπαρξη αλλά η μόνη και αληθινή ύπαρξη, που ονομάζεται Αρνητική γιατί δεν έχει εκδηλωθεί, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα πράγματα για την Αρνητική Ύπαρξη, γιατί η σύλληψή της ξεφεύγει από τα όρια του Νου και είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο να περιγραφεί. Ακόμα και το Κέτερ, το ανώτερο επίπεδο κατανόησης του Θείου, που έχει το όνομα Εχεγιέ, δεν προσεγγίζεται εύκολα από τον οποιονδήποτε. Όπως ο ίδιος ο Θεός λέει στην Παλαιά Διαθήκη, ¨είναι αδύνατο να με δεις κατά πρόσωπο και να εξακολουθήσεις να ζεις¨. Με την Καμπάλα, ερμηνεύονται πολλά χωρία της Παλαιάς Διαθήκης που μοιάζουν δυσνόητα στους αδαείς, οι οποίοι βιάζονται να κρίνουν ερμηνεύοντάς την κυριολεκτικά. Ας μάθουν, λοιπόν, ότι ο Μωϋσής και οι υπόλοιποι συγγραφείς, ήξεραν πολύ καλά τι έγραφαν και πως το έγραφαν.
Σε κάθε Σεφίρα ο Θεός έχει και διαφορετικό όνομα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν δέκα διαφορετικοί Θεοί. Ένας είναι ο Θεός και η λατρεία μόνο σε εκείνον απευθύνεται. Είναι σαν ένα πρόσωπο να έχει δέκα διαφορετικούς τίτλους ή προσωνύμια χωρίς να αλλοιώνεται η μοναδικότητα της ύπαρξής του. Ακόμα και οι δέκα ισχυροί Αρχάγγελοι δεν είναι παρά εκπορεύσεις του Ενός Θεού. Όλα από την Αρνητική Ύπαρξη πηγάζουν και όλα εκεί καταλήγουν. Αυτή είναι η μόνη ύπαρξη, έστω και αν δεν έχει εκδηλωθεί. Εμείς την αντιλαμβανόμαστε μόνο στην Πρώτη Εκδήλωση, στο Κέτερ και στις υπόλοιπες Σεφίρες…
(συνεχίζεται)

0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 8:29 πμ
Κυριακή, 20 Απρίλιος 2008
Θάνατος και Ανάσταση (μέρος 4ο)
Θα ήθελα στο καταληκτικό αυτό κείμενο να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα και να διατυπώσω απόψεις δικές μου γύρω από το τεράστιο θέμα του θανάτου και της ζωής που μετά από αυτόν έρχεται.
Τα όσα γνωρίζουμε για την απέναντι πλευρά, τα γνωρίζουμε από τα φωτισμένα εκείνα πνεύματα που επικοινωνούν μαζί μας, όντας απαλλαγμένα πλέον από τους περιορισμούς της ύλης. Όπως συμβαίνει με όλες τις επαφές με τα πνεύματα, όμως, κανείς πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός στις πληροφορίες που λαμβάνει, καθώς δεν γνωρίζει τι από όλα αυτά είναι αληθινό και τι όχι. Σχεδόν όλες οι θρησκείες και τα νέα ρεύματα σκέψης, ισχυρίζονται ότι οι γνώσεις τους έχουν δοθεί μέσα από αποκάλυψη κάποιου ανώτερου όντος οπότε ως προς αυτό, καμία δεν πρωτοτυπεί και για αυτό θα πρέπει να προσέχουμε.
Ο άνθρωπος που θα δει στον ύπνο του ένα αγαπημένο του πρόσωπο να του περιγράφει πως είναι η απέναντι όχθη, μοιραία θα πιστέψει τις περιγραφές εκείνες, χωρίς ίσως να σκεφτεί τίποτε άλλο και το πιθανότερο είναι πως θα τις πάρει τοις μετρητοίς. Έτσι, θα θεωρήσει πως στον Παράδεισο οι ψυχές ξαπλώνουν και περπατούν μέσα σε δάση, ενώ στην Κόλαση καίγονται μέσα σε λίμνες φωτιάς. Κανένα δάσος και καμία πύρινη λίμνη δεν υπάρχει στην απέναντι πλευρά και αυτό οφείλει να το κατανοήσει κανείς καλά. Μιλάμε για καταστάσεις συνειδητότητας και όχι για άλλους πλανήτες. Πάνω από όλα, οφείλει κανείς να είναι σίγουρος πως υπάρχει έλεος και αγάπη για όλες τις ψυχές, όποια και αν ήταν τα έργα τους στη Γη. Σκοπός εκείνων που έχουν τη φροντίδα δεν είναι να εκμηδενίσουν τις ψυχές αλλά να τις εκπαιδεύσουν και να τις λυτρώσουν.
Έντονες αμφιβολίες έχω επίσης ως προς την ύπαρξη της Κόλασης, όπως αυτή περιγράφεται στο χριστιανισμό. Θεωρώ ότι είναι αποτέλεσμα ενός δυϊσμού που δεν είναι αληθινός και την απορρίπτω. Κανένας Θεός, όπως και αν τον ορίζει ή τον περιγράφει κανείς, δεν θα ήθελε αιώνια τιμωρία για τα παιδιά του, για λάθη που έκαναν σε μια και μόνο ζωή, ακόμα και αν αυτά τα λάθη είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησής τους. Ένα μωρό παιδί με ελεύθερη βούληση θα βάλει το χέρι του στη φωτιά ή στην πρίζα, ακόμη και αν του το απαγορεύσει η μητέρα του. Κανείς δεν μπορεί να το κατηγορήσει, παρά μόνο να δείξει κατανόηση στο ότι δεν είναι τόσο αναπτυγμένο που να ξέρει ότι δεν πρέπει να το κάνει. Και το τελευταίο πράγμα που ένας γονιός θα ήθελε, είναι να βασανίζεται το παιδί του για πάντα, ως αποτέλεσμα της κάθε ανυπακοής του. Ας σταματήσουμε λοιπόν να φοβόμαστε την Κόλαση κι ας έχουμε την ελπίδα μας στον Παράδεισο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είμαστε παραδομένοι σε μια ανεπιθύμητη ασυδωσία.
Πιστεύω πως, σε ό,τι έχει να κάνει με την απέναντι πλευρά, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί και όχι δογματικοί. Εκείνα που μας έχουν αποκαλυφθεί είναι ίσως εκείνα μόνο που μπορούμε να κατανοήσουμε, περιγραφές μέσα από τα μάτια άλλων, έστω και αν είναι περισσότερο εξελιγμένοι από εμάς. Τα σεβόμαστε, τα λαμβάνουμε υπόψη μας και έχουμε πίστη κι ελπίδα στο Θεό αλλά δεν τα κάνουμε Ευαγγέλιο. Κανείς δεν μπορεί να αξιώσει την απόλυτη γνώση για τα ζητήματα αυτά, ούτε ο χριστιανισμός ούτε ο εσωτερισμός, οπότε δεχόμαστε τις εισηγήσεις τους και γεμάτοι ελπίδα και πίστη ότι όλα θα πάνε καλά.
Ας μην είμαστε, λοιπόν, τόσο αυστηροί όταν κρίνουμε την πίστη και τις ελπίδες των άλλων, γιατί δεν ξέρουμε πως μπορεί αυτές να λειτουργούν σε ένα ανώτερο επίπεδο. Μπορεί η κατ’ εμάς ανόητη ίσως «δεισιδαιμονία» των άλλων να αποτελεί το εφαλτήριο από το οποίο θα ξεκινήσει η βαθύτερη κατανόηση των πραγμάτων σε αντίθεση με εμάς, οι οποίοι ίσως να είμαστε περιχαρακωμένοι στην ασφάλεια των «ανώτερων» γνώσεών μας αλλά να έχουμε χάσει την ουσία μέσα από τα χέρια μας, εξαιτίας του εγωισμού της γνώσης. Για αυτό, ας μην είμαστε ευέλικτοι μόνο εκεί που μας συμφέρει. Προσωπικά, αν απεγχθάνομαι κάτι, τότε αυτό σίγουρα είναι η αλαζονεία της γνώσης, πολύ περισσότερο όταν καλύπτεται από εσωτερικούς μανδύες και από φιλοσοφικές θεωρίες που χρησιμοποιούνται μόνο κατά το συμφέρον.

Η πίστη της Ανάστασης

Ο χριστιανισμός απορρίπτει την πιθανότητα της μετενσάρκωσης, προβάλοντας επιχειρήματα που για εμένα προσωπικά δεν ευσταθούν. Η πίστη του χριστιανού στη μετά θάνατον ζωή, εξαντλείται στο ότι οι «καλοί» θα πάνε στον Παράδεισο και οι «κακοί» στην Κόλαση. Ο Θεός, ο Χριστός, θα νικήσει μια τελευταία φορά το Διάβολο και θα τον εξοστρακίσει για πάντα στην Κόλαση, αφού πρώτα όμως θα του έχει εξασφαλίσει έναν τεράστιο αριθμό από πιστούς στο βασίλειό του. Οι «καλοί», όμως θα αναστηθούν και θα ενωθούν με το Μυστικό Σώμα του Χριστού. Η Ανάσταση αυτή θα αφορά στα υλικά τους σώματα μιας και η ψυχή, εξαιτίας της Θείας Χάρης, είναι αθάνατη.
Δεν θα αμφισβητήσω το Δόγμα της Ανάστασης γενικότερα αλλά δεν μπορώ να είμαι καθόλου σίγουρος για την Ανάσταση των υλικών σωμάτων, αφενός επειδή πιστεύω στην μετενσάρκωση και δεν καταλαβαίνω ποιό από όλα τα υλικά σώματα θα αναστηθεί, αφετέρου επειδή δεν μπορώ να καταλάβω σε τι θα οφελούσε κάτι τέτοιο. Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, λοιπόν αλλά δεν υποτιμώ όλους εκείνους που πιστεύουν στην κυριολεξία των εννοιών. Η Θεότητα θα τους αποκαλύψει, όπως και σε εμένα, την αλήθεια που μπορούμε να κατανοήσουμε. Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι πως, ό,τι και αν γίνει, θα είναι για το καλό της κάθε ψυχής ξεχωριστά και πως καμία δεν πρόκειται να χαθεί αβοήθητη.
Η ιστορία του Χριστού αντανακλάται στο Τίφαρετ, τη Σεφίρα της ισορροπίας και είναι πολύ βαθύτερη από όσο μερικοί ανόητοι νομίζουν, είτε ανήκουν στη μια είτε στην άλλη πλευρά.

Πως πρέπει κανείς να συναντά το θάνατο – επίλογος

Ο θάνατος είναι μια εμπειρία από την οποία δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, ούτε και ξέρουμε πότε θα πάμε να τον συναντήσουμε και κάτω από ποιές συνθήκες. Δεν είναι άσχημο, λοιπόν, να τον έχουμε κατά νου και να μην τον θεωρούμε ως κάτι μακρινό για μας. Σε κάθε περίπτωση, ας είμαστε βέβαιοι πως όλα θα πάνε καλά και θα εξελιχθούν κατά το συμφέρον μας. Η πίστη, ακόμη και αν εκφράζεται μέσα από έναν κατά τα άλλα ανεπιθύμητο δυϊσμό ή μέσα από μια ανόητη δεισιδαιμονία, έχω την εντύπωση ότι δεν προδίδει τον άνθρωπο τελικά, χάρη στη βοήθεια και την κατανόηση των φωτισμένων ψυχών που αντικρύζουν την αλήθεια.
Στο θάνατο, όπως και στη ζωή, οφείλουμε να είμαστε αξιοπρεπείς και να μην αντιστεκόμαστε, διότι κάτι τέτοιο θα μετατρέψει σε οδυνηρή μια εμπειρία που ουσιαστικά είναι ευχάριστη για εκείνον που φεύγει. Ας αφήνουμε εκείνους που αναχωρούν να αναπαύονται με ειρήνη και ας μην τους καλούμε πίσω στο υλικό επίπεδο. Οι προσευχές και η αγάπη μας θα πρέπει να τους συνοδεύουν αλλά με όχι μίζερο τρόπο, γιατί είναι σαν την αναχώρηση κάποιων για ταξίδι: κάποια στιγμή θα τους συναντήσουμε ξανά, πολύ πιθανό πως θα είναι οι ίδιοι που θα έρθουν να μας προϋπαντήσουν, όταν το γήινο ταξίδι μας τελειώσει. Τις προσφορές για την ψυχή των τεθνεώτων κάποιοι θα σας τις χαρακτηρίσουν ως προκατάληψη, εγώ όμως σας συμβουλεύω να τις κάνετε εφόσον το επιθυμείτε. Και οι φωτισμένες ψυχές της απέναντι όχθης ξέρουν πως να τις μετατρέπουν σε προσευχές για εκείνους.Τα τυπικά της θρησκείας την οποία ασπάζεστε, θα πρέπει να τα κάνετε. Για το χριστιανικό δόγμα που γνωρίζω περισσότερα, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά και θα βοηθήσουν την ψυχή στο ταξίδι της.
Πάνω από όλα αυτά, πρέπει όλοι μας να ζούμε με την ανάμνηση του θανάτου και όχι να ζουμε λες και δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί σε εμάς. Αυτή η σκέψη είναι μια βασική άσκηση του Μοναχισμού και όχι μόνο και δεν είναι απαισιόδοξη, μιας και όλοι εμείς δεχόμαστε την ύπαρξη της μετά το θάνατο ζωής.

0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 9:22 πμ
Σάββατο, 19 Απρίλιος 2008
Θάνατος και Ανάσταση (μέρος 3ο)
Ολόκληρος ο τρόπος σκέψης στον οποίο έχει οδηγηθεί η κοινωνία και ο πολιτισμός μας εδώ και αιώνες είναι η λατρεία της ζωής και το μίσος και η απέγχθεια του θανάτου. Όταν όμως συνηθίσουμε στη σκέψη πως ο Γκρίζος Άγγελος δεν είναι παρά ένας από τους περισσότερο ελεήμονες Αγγέλους και ότι ο θάνατος δεν είναι παρά το πέρασμα, η γέννηση σε μια άλλη ζωή, τότε ίσως σταματήσουμε να τον θεωρούμε ως τον μεγάλο εχθρό της ανθρωπότητας.
Περιγράψαμε στα παραπάνω κείμενα το τι περίπου συμβαίνει στην απέναντι όχθη του ποταμού, σε γενικές γραμμές. Είπαμε ότι πάνω από όλα, εκεί επικρατεί η αγάπη και το έλεος. Η ψυχή έχει τη δυνατότητα για ένα περιορισμένο διάστημα να επικοινωνήσει μαζί μας κι εμείς μαζί της και αν κάτι τέτοιο συμβεί για μια δυο φορές και με κάθε σεβασμό στο ότι πρέπει εκείνη να αφεθεί εν ειρήνη να πορευθεί το δρόμο της κι εμείς στο δικό μας, τότε αυτό δεν κάνει κακό σε κανέναν, αν και γενικά το σωστότερο είναι να αποφεύγεται. Η ψυχή μετά την κάθαρσή της, θα «μεταφερθεί» στον Παράδεισο, όπου θα αναρρώσει από την καθαρτική της εμπειρία και θα εκπαιδευτεί με διαφορετικό τρόπο, πριν οδηγηθεί σε μια ακόμη ενσάρκωση, κουβαλώντας μαζί της το μέρος εκείνο από το κάρμα της που δεν έχει σβήσει.
Ολόκληρη αυτή η διαδικασία συμβαίνει για την πλειοψηφία των ψυχών. Αφήσαμε έξω τις ψυχές εκείνες που είναι περισσότερο εκπαιδευμένες από τις υπόλοιπες, τους Βοδισάτβας, όπως ονομάζονται στην ανατολική παράδοση. Εκείνοι διδάχτηκαν όσα είχαν να διδαχτούν, διαβαίνουν τις πύλες του θανάτου με πλήρη συνείδηση και όχι αποκοιμισμένες, καθώς έχουν επιλέξει να εξακολουθούν να ενσαρκώνονται για να βοηθήσουν όλες τις άλλες ψυχές στο μακρύ τους ταξίδι. Αλλά για αυτές θα μιλήσουμε στο μέλλον πιο αναλυτικά.

Όταν ο θάνατος είναι μια άσχημη εμπειρία

Στα προηγούμενα άρθρα μας μιλήσαμε για το θάνατο που συνήθως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις. Δυστυχώς, όμως, σε κάποια περιστατικά, τα πράγματα εκτρέπονται από το φυσιολογικό τους δρόμο και τότε μιλάμε για παθολογικές περιπτώσεις. Η παθολογία συμβαίνει όταν, για κάποιο λόγο, η ψυχή δεν αποδεσμεύεται από τα υλικά της δεσμά και παραμένει στο μεταίχμιο, στο μεταβατικό στάδιο. Ας εξηγήσουμε, λοιπόν μερικά πράγματα περισσότερο.
Εάν κάποιος άνθρωπος την ώρα του θανάτου διακατέχεται από ανίκητο φόβο και αγωνία για αυτόν, τότε αντιστέκεται στο έργο του Γκρίζου Αγγέλου και με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή. Το πέρασμά του θα γίνει επώδυνο τότε, διότι η κατώτερη συνείδησή του δεν θα αποκοιμηθεί και η ανώτερη δεν θα έρθει σε φυσιολογική επαφή με το Επέκεινα. Μια τέτοια ψυχή δεν συνειδητοποιεί ότι είναι άσαρκη και πιστεύει πως στην πραγματικότητα οι ζωντανοί είναι νεκροί. Περιπλανιέται τότε στα γνώριμά της μέρη επιχειρώντας να τραβήξει την προσοχή, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ότι κανείς δεν τη βλέπει. Μην πιστεύοντας ότι η ίδια είναι που έχει περάσει το Κατώφλι, νομίζει ότι είναι ζωντανή και ότι περιστοιχίζεται από φαντάσματα και είναι μεγάλη η αγωνία της.
Σε περιπτώσεις βίαιου θανάτου, συμβαίνει περίπου το ίδιο. Η ψυχή δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες του περάσματός της και είναι μπερδεμένη και ζαλισμένη μόλις «ξυπνήσει» στη νέα της κατάσταση. Και στις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις, ενδέχεται η ψυχή να προσπαθήσει να γυρίσει πίσω, αφού δεν γνωρίζει πως κάτι τέτοιο είναι μάταιο, γιατί ο δρόμος μπροστά της φαντάζει ερημικός και ομιχλώδης. Οι μπερδεμένες και πονεμένες αυτές ψυχές, ωστόσο, θα βρουν το δρόμο τους, χάρη στη βοήθεια και το έλεος των βοηθών της απέναντι πλευράς. Ας μην παρεμποδίσουμε το έργο τους προσπαθώντας να κρατήσουμε τις ψυχές αυτές στο υλικό πεδίο. Είναι βέβαιο πως περισσότερο κακό θα τους κάνουμε, παρά καλό, αν τις ενθαρρύνουμε να παραμείνουν δέσμιες στο μεταίχμιο. Ας προσευχηθούμε για αυτές και η βοήθεια θα φτάσει, χαρίζοντάς τους την ανάπαυση που χρειάζονται.
Σε περιπτώσεις βίαιων θανάτων, όπως σε μια δολοφονία, συμβαίνουν όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω. Τη στιγμή όμως που η ενσαρκωμένη ψυχή δέχεται επίθεση, ο φόβος της είναι δυνατό να δημιουργήσει μια Σκεπτομορφή που να ανταποκρίνεται στην ατμόσφαιρα φόβου και αγωνίας που προκαλείται από το φόνο. Ομοίως, αντίστοιχες Σκεπτομορφές μπορεί να προκαλέσει εκείνος που με δολοφονική μανία επιτίθεται. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι στην πραγματικότητα, δεν είναι η ψυχή του αδικοχαμένου που προκαλεί το Στοίχειωμα, αλλά η συγκεκριμένη νοητική Σκεπτομορφή, η οποία θα γίνει αντιληπτή ανάλογα με το βαθμό ψυχικής ευαισθησίας του κάθε ανθρώπου. Ως ατμόσφαιρα θα είναι δυσάρεστη, ίσως να προκαλεί φόβο, ενώ αν κάποιος έχει πιο αναπτυγμένες ψυχικές ικανότητες, μπορεί να δει κάποια «υλοποίηση» (καταχρηστικά χρησιμοποιώ τον όρο) και να βιώσει όλες εκείνες τις εμπειρίες που χαρακτηρίζουν το Στοίχειωμα. Η ανυπαρξία αυτών των ψυχικών ικανοτήτων είναι που εμποδίζει μερικούς να βιώσουν τέτοιες εμπειρίες. Ας μην κατηγορούν τους άλλους, όμως, επειδή τα δικά τους μάτια δεν μπορούν να δουν εκείνα που οι άλλοι βλέπουν. Ας μην τους ειρωνεύονται και ας μην τους χλευάζουν.
Σε κάθε περίπτωση, δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω ότι υπάρχει έλεος στην απέναντι πλευρά. Όλες αυτές οι πονεμένες ψυχές θα βρουν την ανάπαυση που χρειάζονται όσο τίποτε άλλο και η ισορροπία θα αποκατασταθεί. Εμείς πρέπει να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να αγαπάμε εκείνους που φεύγουν, με μια αγάπη που δεν θα κάνει άθελά της κακό ούτε σε εκείνους ούτε σε εμάς τους ίδιους. Το ρητό «οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς» έχει πολύ περισσότερη σοφία μέσα του από όση νομίζουμε.

Ταφικά έθιμα

Στις χώρες που προτιμάται η ταφή των νεκρών συνηθίζεται ο νεκρός να περνάει κάποιες τελευταίες ώρες στο σπίτι του, στολισμένος με κεριά και λουλούδια. Είναι μια εικόνα όμορφη μέσα στη θλίψη της, ενώ η ύπαρξη λουλουδιών και κεριών εξυπηρετεί ασυνείδητα και έναν άλλο σκοπό. Το διπλό αιθερικό σώμα, πριν διαλυθεί οριστικά, κάνει μια τελευταία και απελπισμένη προσπάθεια να αντλήσει αιθερική ύλη από το περιβάλλον, μιας και πλέον έχει στερηθεί του πράνα που έρχεται από τον Ήλιο. Προκειμένου η άντληση αυτή να μη συμβεί από τους ανθρώπους που παρίστανται, η φλόγα των κεριών είναι η καλύτερη λύση, ώσπου η ψυχή να αποχωρίσει. Από την άλλη, για να μην επιταχυνθούν πολύ οι διαδικασίες απόσυρσης του διπλού αιθερικού, το οποίο διασπάται από τον ήλιο, συνηθίζεται να κλείνουν τα μάτια του νεκρού και τις κουρτίνες του σπιτιού. Η εξάντληση που νιώθουν εκείνοι που «φυλάν廨το νεκρό, οφείλεται αφενός στην ψυχολογική τους κατάσταση, στην οδύνη αλλά και στην απορρόφηση της αιθερικής τους ενέργειας από το διπλό αιθερικό. Ο τρόμος και το δέος που συνοδεύει τις αντιδράσεις μερικών στη θέα του άψυχου σώματος, οφείλεται αφενός στο δέος που προκαλεί σε όλους μας ο θάνατος, αφετέρου οφείλεται στο άνοιγμα που έχει συμβεί προς τα στοιχειακά βασίλεια, τα οποία αποτελούν κατώτερες μορφές ζωής αλλά κυβερνούνται από τους Τέσσερις Ισχυρούς Αρχαγγέλους, στο όνομα του Θεού.
Για όλους τους λόγους που αναφέραμε σε άλλα σημεία, είναι σημαντικό να προσεύχεται κανείς για την ανάπαυση της ψυχής αλλά να διακατέχεται από αγάπη και όχι από οδύνη. Τα μαύρα ρούχα αποτελούν ένδειξη πένθους αλλά ταυτόχρονα μονώνουν τον πενθούντα από την απορρόφηση της αιθερικής του ενέργειας που εξηγήσαμε παραπάνω. Μια άλλη πολύ καλή μέθοδος ομαλής διάλυσης του διπλού αιθερικού είναι το να φυτέψει κανείς άνθη στον τάφο του νεκρού, γιατί τα άνθη προσλαμβάνουν την αιθερική ενέργεια και την αποδίδουν στο περιβάλλον. Το σπάσιμο του πιάτου θεωρείται δεισιδαιμονία και δεν προσφέρει τίποτα.
(συνεχίζεται)

0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 10:20 πμ
Πέμπτη, 17 Απρίλιος 2008
Θάνατος και Ανάσταση (μέρος 2ο)
Σε αυτή τη σειρά άρθρων σας ζητάω κάτι που είναι σχεδόν ακατόρθωτο: σας ζητώ να προσπαθήσετε να δείτε το θάνατο με διαφορετικά μάτια και σίγουρα όχι όπως έχετε δει να τον περιγράφουν. Διότι οπωσδήποτε ορισμένες περιπτώσεις που θα έχετε παρακολουθήσει είναι όντως σκληρές και απάνθρωπες, όμως για εκείνον που φεύγει δεν είναι καθόλου έτσι. Οι περισσότεροι, μάλιστα, από όσους είχαν περιθανάτιες εμπειρίες, στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να γυρίσουν πίσω και το λόγο μας τον εξηγούν πηγές που δεν θα γίνονταν ποτέ δεκτές από εκείνους που έχουν Υλιστική κατεύθυνση στη σκέψη τους. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους αλλά το ίδιο ακριβώς δικαίωμα έχουμε κι εμείς: να αξιολογούμε ως αληθινές τις γνώσεις που έχουμε λάβει και να μη στεκόμαστε μόνο σε εκείνο που τα μάτια βλέπουν. Υπάρχουν άλλα πεδία εκτός από το υλικό και η πραγματική μας κατεύθυνση είναι προς εκείνα. Από αυτό εδώ είμαστε περαστικοί αλλά όχι αφημένοι στην τύχη μας. Και είναι για εκείνα τα πεδία που απλώνονται πέρα από τις πύλες του θανάτου που θα μιλήσουμε αμέσως παρακάτω.

Κόλαση και Παράδεισος

Οι αρχαίοι λαοί πίστευαν ότι η ψυχή επιβιώνει μετά το θάνατο του σώματος και κατευθύνεται προς ένα συγκεκριμένο «χώρο» ανάλογα με τις πράξεις της στο υλικό επίπεδο. Εάν οι πράξεις της ήταν αγαθές, τότε κατευθυνόταν εκεί που επικράτησε να ονομάζεται Παράδεισος. Σε αντίθετη περίπτωση πήγαινε εκεί που επικράτησε να ονομάζεται Κόλαση. Αν και ο σκοπός των άρθρων αυτών δεν είναι να μιλήσουν για τους δυο αυτούς «τόπους» και το πως ονομάζονταν και περιγράφονταν στους διάφορους λαούς, εντούτοις μπορούμε να πούμε μερικά μόνο πράγματα. Η Κόλαση συνήθως βρισκόταν στο εσωτερικό της Γης και κατοικούνταν από τέρατα και δαιμονικά πλάσματα. Ήταν πολύ ζεστή ή πολύ κρύα και εκεί ζούσαν οι νεκροί μέσα σε μια διαρκή θλίψη ή και σε αιώνια βασανιστήρια.
Ο Παράδεισος, από την άλλη, είναι ο τόπος των αιώνιων απολαύσεων ή της ένωσης της ψυχής με το Θεό και της ολοκλήρωσης που αυτή η ένωση επιφέρει. Είναι ο τόπος όπου πηγαίνουν οι Δίκαιοι και συνήθως περιγράφεται ως ένας πανέμορφος τόπος στη φύση.
Θα μας δοθεί η ευκαιρία σε εκτενέστερα άρθρα να μιλήσουμε για τις δυο αυτές «τοποθεσίες». Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σταθώ περισσότερο σε μια άλλη οπτική γωνία της Κόλασης και του Παραδείσου. Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστώ ποιά αμαρτία μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που να δικαιολογεί μια αιώνια τιμωρία. Ακόμα και ο πλέον αιμοσταγής άνθρωπος δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι είδους θλιβερά βιώματα ή νοσήματα μπορεί να είχε, που να τον οδήγησαν σε μια αναμφισβήτητα απάνθρωπη στάση. Μέσα σε μια ζωή απόλυτης σχετικότητας είναι δυνατό μια ψυχή να καταδικαστεί σε αιώνια βασανιστήρια από τη λάθος επιλογή μιας και μοναδικής ζωής;
Όπως και να έχει το πράγμα, στην Κόλαση δεν υπάρχουν φωτιές και πόνος με την ανθρώπινη σημασία, που τόσο παραστατικά μας έχει μεταφέρει η χριστιανική φιλολογία, όπως και στον Παράδεισο δεν ρέουν ποταμοί μελιού, όπως μας λέει η μουσουλμανική παράδοση. Δεν θα πρέπει τις δυο αυτές καταστάσεις να τις περιγράφουμε με όρους της υλικής – υλιστικής ζωής μας, καθότι αποτελούν καταστάσεις συνειδητότητας.

Τι συμβαίνει στην απέναντι πλευρά;

Είναι γενικευμένη η αντίληψη ότι η ψυχή του ανθρώπου αποχωρίζεται από το υλικό σώμα τη στιγμή που σταματάει η αναπνοή και οι ζωτικές λειτουργίες. Στην πραγματικότητα, όμως, ο αποχωρισμός της ψυχής μπορεί να συμβεί ώρες ή και ημέρες πριν από το σωματικό θάνατο. Όταν η ψυχή αποχωριστεί από το υλικό σώμα, παραμένει για λίγο κοντά του μέχρι σταδιακά να αποδεσμευτεί από την ύλη. Τότε το αιθερικό σώμα στερείται του πράνα και σταδιακά κι εκείνο βιώνει το δικό του θάνατο, όπως και ένα ένα όλα τα υπόλοιπα σώματα του ανθρώπου.
Ο ετοιμοθάνατος, λίγο πριν αποχωρήσει, συνηθίζει να βλέπει αγαπημένα του πρόσωπα που πριν από εκείνον εγκατέλειψαν τη ζωή, μέσα σε ένα εκτυφλωτικό φως. Εκείνοι θα είναι και οι συνοδοί του στον άλλο κόσμο, στον οποίο υπάρχει καλοσύνη και ευσπλαχνία ακόμα και για εκείνους που πεθαίνουν μόνοι. Η κατώτερη συνείδηση του ετοιμοθάνατου αποκοιμίζεται, ώστε να μην υπάρχει πόνος και αγωνία και όταν ο θάνατος έχει ολοκληρωθεί και η ψυχή αποχωριστεί του υλικού της σώματος, τότε η ψυχή ξυπνάει και πάλι, μπροστά από τους συνοδούς της, που είναι έτοιμοι να της παράσχουν κάθε βοήθεια ώστε να συνηθίσει στη νέα της κατάσταση. Και δεν υπάρχει καμία ψυχή που να αφήνεται να διαβεί το κατώφλι μόνη και αβοήθητη.
Στα πρώιμα αυτά στάδια είναι δυνατό να προσπαθήσει να επικοινωνήσει κανείς με την ψυχή αλλά δεν θα συμβούλευα κανέναν να επιχειρήσει κάτι τέτοιο, όσο οίκτο και αγάπη κι αν έχει για εκείνον που έφυγε. Χρέος της ψυχής είναι να προχωρήσει πιο πέρα και χρέος δικό μας είναι να μην προσπαθούμε να τη γυρίσουμε πίσω. Μια τέτοια συμπεριφορά μόνο κακό μπορεί να της κάνει και δεν έχει κανένα όφελος. Διότι η ψυχή περνάει μετά στο αστρικό πεδίο και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, όντας αφυπνισμένη σε πνευματικό επίπεδο αλλά διατηρώντας ταυτόχρονα και την παρούσα της κατάσταση, δίνει μια σημαντική «μάχη» μεταξύ των ανώτερων και των κατώτερων όψεών της, προσπαθώντας να μην παρεκκλίνει από τα πνευματικά δεδομένα της. Αναγκάζεται, με απλούστερα λόγια, να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών της όσο ήταν ενσαρκωμένη και από αυτές να διδαχτεί. Και αυτό είναι μια οδυνηρή αλλά ταυτόχρονα και λυτρωτική εμπειρία για εκείνη, που μοιάζει πολύ με ονειρική κατάσταση, επομένως περιέχει μέσα της τους προσωπικούς συμβολισμούς και τα πιστεύω της ψυχής όσο ήταν ενσαρκωμένη. Με αυτό τον τρόπο η ψυχή διδάσκεται τα αποτελέσματα της αμαρτίας αλλά ακόμα και εκείνη την τόσο φοβερή αλλά σημαντική και λυτρωτική στιγμή για εκείνη, υπάρχει έλεος. Διότι, για πολλές από τις ψυχές, η εμπειρία αυτή αν ήταν ολοκληρωμένη, με άλλα λόγια εάν καλούνταν να αντιμετωπίσει το σύνολο των παραπτωμάτων της, θα κατέρρεε και θα χανόταν. Όμως της δείχνεται μόνο το μέρος εκείνο που μπορεί να αντέξει και σβήνει ένα μέρος μόνο από το κάρμα της, περιμένοντας κάποια επόμενη ενσάρκωση για να διαγράψει και το υπόλοιπο. Πραγματικά ελάχιστες ψυχές αντιμετωπίζουν το σύνολο των παραπτωμάτων τους και είναι εκείνες που ανήκουν στους ανθρώπους που ονομάσαμε κάποτε ως φωτισμένους.
Στο επίπεδο εκείνο η ψυχή δεν είναι μόνη. Μαζί της βρίσκονται και πολλές άλλες ψυχές που διδάσκονται ταυτόχρονα τις συνέπειες της αμαρτίας τους, σε όλα τα επίπεδα των διαβαθμίσεών της και αυτό συμβάλει επίσης στην κάθαρσή τους. Ας μην ξεχνάμε πως στο αστρικό πεδίο οι συνθήκες είναι αρκετά διαφορετικές από το υλικό πεδίο. Ο χώρος και ο χρόνος αποκτούν μια άλλη διάσταση. Η ψυχή κυριολεκτικά ξαναζεί τις αμαρτωλές της εμπειρίες για όσο χρόνο χρειαστεί. Κάποιες χρειάζονται λιγότερο, κάποιες περισσότερο.

Όταν οι νεκροί μιλούν

Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος οικείος, μετά το θάνατο του αγαπημένου του προσώπου, τον βλέπει στον ύπνο του κι εκείνος του διηγείται πως περνάει ο χρόνος τους στην απέναντι πλευρά. Τις περισσότερες φορές οι διηγήσεις είναι χαρούμενες, οι νεκροί περνούν καλά, ξεκουράζονται και δεν ταλαιπωρούνται. Ενώ είναι ακριβές ότι ο θάνατος είναι λιγότερο οδυνηρή εμπειρία για εκείνους από όσο φανταζόμαστε, εντούτοις πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Είπαμε και πριν ότι στο αρχικό διάστημα είναι δυνατόν η ψυχή να επικοινωνήσει μαζί μας ή εμείς μαζί της, αν και κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να γίνεται ελαφρά τη καρδία. Στην αρχή, λοιπόν, εκείνο που θα δούμε δεν είναι παρά το όνειρο του θανάτου της, με λίγα λόγια η επιθυμία της την ώρα που ο Γκρίζος Άγγελος έχει κλείσει τις πύλες της συνείδησής της και την έχει αποκοιμήσει, πριν την ξυπνήσει ξανά στην απέναντι πλευρά. Είναι το δικό της όνειρο του Παραδείσου ή η δική μας επιθυμία για αυτήν, καθώς για το αγαπημένο μας πρόσωπο θέλουμε το καλύτερο. Ας είμαστε σίγουροι ότι η ψυχή του αγαπημένου μας προσώπου δεν θα μείνει εκτός του ελέους του Θεού και ας μην περιμένουμε από τα όνειρα να μας διαβεβαιώσουν για κάτι τέτοιο.
(συνεχίζεται)

0 σχόλια
Ετικέτες κοινωνικός εσωτερισμός στις 10:27 μμ
Τετάρτη, 16 Απρίλιος 2008
Θάνατος και Ανάσταση (μέρος 1ο)
Τον έχουν αποκαλέσει «εχθρό της ανθρωπότητας» και μοναδική σίγουρη κατάληξη όλων μας. Επιστήμες έχουν αναπτυχθεί προκειμένου να τον καθυστερήσουν και, από ότι μαθαίνω, ακόμα και να τον παρακάμψουν, ενώ δεν έχει αφήσει αδιάφορη ούτε την Τέχνη ούτε και την κοινωνία και τους Νόμους της. Ειλικρινά, είναι ίσως εκείνος με τον οποίο η ανθρωπότητα έχει ασχοληθεί σε μεγαλύτερο βαθμό από οποιονδήποτε άλλον. Πρόκειται για το Θάνατο, το τέλος της ζωής μας δηλαδή και τη διάλυση του φυσικού σώματος.
Ο Θάνατος αποτελεί και τον μεγαλύτερο ίσως φόβο μας, καθώς περιλαμβάνει τον οριστικό και αμετάκλειτο αποχωρισμό μας από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, για τον οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε απολύτως, εκτός ίσως από το να τον καθυστερήσουμε λίγο αλλά και αυτό σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και μόνο. Τον φανταζόμαστε λοιπόν ως έναν «κακό», μαύρο Άγγελο εκδικητή, που έρχεται και βίαια ξερριζώνει την ύπαρξή μας, στερώντας από εμάς και τους αγαπημένους μας το δώρο της Ζωής. Πολλές φορές μάλιστα ο Θάνατος δείχνει τα πιο φοβερά του δόντια, όταν παίρνει τη ζωή νέων ανθρώπων με βίαιο τρόπο, όταν χάνονται άνθρωποι τόσο άδικα και τόσο ξαφνικά μέσα από βίαιες συνθήκες ή έπειτα από μια παρατεταμένη περίοδο πόνου ή μετά από πολέμους και θεομηνίες. Η δριμύτητα τέτοιων θανάτων μας έχει κάνει όλους λίγο πολύ να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει Θεός και αν υπάρχει «γιατί δεν κάνει κάτι». Τέτοια ερωτήματα μοιραία θα αναδυθούν σε διάφορες στιγμές της ζωής μας και ίσως περισσότερο τώρα, που οι χριστιανοί διανύουν την περίοδο πριν το Πάσχα, που είναι η Νίκη του Χριστού επάνω στις δυνάμεις της φθοράς και του θανάτου. Θα υπάρξουν μια σειρά από άρθρα για αυτό το σημαντικό θέμα. Μέσα σε αυτά, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές εξηγήσεις γύρω από το μέγα αυτό μυστήριο, διότι σε πολλές περιπτώσεις η ενημέρωση διώχνει το φόβο μακριά. Θα δείξουμε ότι από Εσωτερικής πλευράς ο Θάνατος δεν είναι εχθρός της ανθρωπότητας αλλά κάποιος που έχει παρεξηγηθεί, έχοντας κάθε κατανόηση και συμπάθεια για όλους εμάς που έχουμε χάσει (και θα χάσουμε) κάποια αγαπημένα μας πρόσωπα. Επίσης, θα αναφερθούμε στην πιθανότητα (για μένα βεβαιότητα), ότι ο θάνατος δεν είναι παρά το πέρασμα σε μια άλλη ζωή.

Ο φυσικός θάνατος

Ο Εσωτερισμός αναγνωρίζει ότι υπάρχουν τόσοι θάνατοι όσα και τα σώματα του ανθρώπου. Επτά θάνατοι για επτά διαφορετικά σώματα. Στο σημείο αυτό θα ασχοληθούμε με το φυσικό θάνατο από καθαρά επιστημονικής πλευράς. Ο θάνατος του σώματος προκύπτει όταν οι ιστοί και τα κύτταρα που τους αποτελούν, για κάποιο λόγο δεν μπορούν να επιτελέσουν επιτυχώς τη λειτουργία που τους έχει οριστεί. Οι λόγοι μπορεί να είναι τραυματισμοί ή ασθένειες σε γενικές γραμμές. Ένα μετά το άλλο τα όργανα καταρρέουν και όταν η λειτουργία ορισμένων ιδιαίτερα ζωτικών από αυτά γίνει δυσχερής, τότε το σύνολο αδυνατεί να ανταπεξέλθει, μέχρι του σημείου του εγκεφαλικού και μεταβολικού θανάτου, ο οποίος είναι και μη αναστρέψιμος. Τότε συμβαίνουν ιστικές και διαφόρων άλλων ειδών αλλοιώσεις που σε μικροσκοπικό επίπεδο προκαλούν τη λύση της κυτταρικής μεμβράνης των λυσοσωμάτων (ειδικών οργανιδίων του κυτταροπλάσματος που περιέχουν λυτικά ένζυμα). Τα ένζυμα αυτά χύνονται στο κυτταρικό περιβάλλον και καταστρέφουν τις πρωτεϊνες και τα νουκλεϊκά οξέα, οπότε προκαλείται διάλυση του κυττάρου, του ιστού, του οργάνου και σταδιακά ολόκληρου του σώματος. Προϊόντα αυτής της διαδικασίας είναι αζωτούχες ενώσεις που χαρακτηρίζονται από δυσοσμία, όπως είναι η πουτρεσκίνη και η καδαβερίνη.
Η επιστήμη, λοιπόν θεωρεί ότι αυτό είναι το τέλος του ανθρώπινου σώματος: η παύση της καρδιακής και εγκεφαλικής λειτουργίας και ο μεταβολικός θάνατος που επέρχεται σχεδόν άμεσα. Ο θάνατος, για την επιστήμη, έρχεται με την ανάλογη ένδειξη στο ηλεκτροκαρδιογράφημα (ή στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα). Ανάλογα με την κατάσταση του ασθενή, εκείνος θα έχει ή όχι συνείδηση τη στιγμή του θανάτου. Οι όποιες «περίεργες» εμπειρίες τον αφορούν, όπως για παράδειγμα να βλέπει πρόσωπα που δεν υπάρχουν, αποδίδονται στην κατάστασή του και σε ψυχολογικούς μηχανισμούς και δεν τους δίνεται περισσότερη σημασία. Εμείς, αντίθετα, πιστεύουμε ότι η σημασία τους είναι πολύ μεγαλύτερη από όση νομίζεται από τον υλιστή άνθρωπο, διότι έχουμε την πίστη ότι ο θάνατος είναι το πέρασμα σε μια άλλη ζωή και από αυτή την άποψη, μοιάζει με τον τοκετό, με τη γέννηση σε έναν άλλο κόσμο ή, για την ακρίβεια, σε μια άλλη κατάσταση συνειδητότητας.
Ας μην περιμένει κανείς να παρατεθούν «αποδείξεις» για όλα αυτά. Ας αναρωτηθεί καλύτερα τι συνιστά «απόδειξη» για εκείνον. Εάν κανείς επιθυμεί να θεωρεί ότι ο θάνατος είναι το οριστικό τέλος και τίποτε άλλο δεν υπάρχει πέραν αυτού, είναι δικαιωμά του και δεν θα επιχειρηθεί να αλλαχτεί η γνώμη κανενός. Ας προσπεράσει αυτές τις σελίδες, λοιπόν και ας τις θεωρήσει φαντασιώσεις και φρούδες ελπίδες. Εάν κάποιος όμως επιθυμεί να μάθει την Εσωτερική άποψη γύρω από αυτό το φαινόμενο, ας μελετήσει τα όσα έχουμε να πούμε και ας σχηματίσει τη δική του άποψη. Διότι θα ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει στον άνθρωπο από τη στιγμή εκείνη που ο κόσμος θεωρεί ότι «βγαίνει η ψυχή» και έπειτα. Το υλικό σώμα, άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, είναι προορισμένο να επιστρέψει στα συνθετικά του στοιχεία. «Χους ει και εις χουν απελευσει», κατά το χριστιανισμό. Δραστηριότητα των αποικοδομητικών βακτηρίων, κατά τη Βιολογία. Αλλαγή των μορφών της ενέργειας, κατά τη Φυσική.
Κι όμως, αυτή είναι μια από τις πλέον οδυνηρές μορφές του θανάτου. Διότι είμαστε συνηθισμένοι στο υλικό σώμα. Αυτό αγκαλιάζουμε, αυτό φιλάμε, αυτό συνιστά τον άνθρωπο που αγαπήσαμε, έστω και αν δεν βάζουμε την προσωπικότητα σε δεύτερη μοίρα. Και είναι οδυνηρή η σκέψη ότι αυτό το σώμα θα διαλυθεί και θα μείνει η ανάμνησή του και μόνο. Αλλά ας έχουμε ελπίδα διότι για εκείνον που φεύγει δεν είναι παρά η αποβολή του κελύφους που θα τον οδηγήσει σε μια άλλη κατάσταση, για την οποία και θα μιλήσουμε αμέσως παρακάτω.
(συνεχίζεται)